Per sempre Quotes

“Dışarıda Var olan içimizde var olanın aynasından başka bir şey değildir. İçimize çöplük muamelesi yaparken, çevremizdeki dünyanın mucizevi bir şekilde bahçeye dönüşmesini bekleyemeyiz.”
― Susanna Tamaro, Per sempre

“Sólo al envejecer nos damos cuenta de la gravedad de ciertas palabras, y todo lo que nos hemos perdido —por superficialidad, por egoísmo, por prisa— pesa sobre nuestro corazón, pero el tiempo ya habrá pasado y no vuelve atrás.”
― Susanna Tamaro, Para siempre (Biblioteca Formentor)

“La visión seduce con su apariencia de certeza. Ves las cosas y estás convencido de que la realidad es sólo ésa, no te haces preguntas, no indagas porque te conformas con lo que ves. —Quien ve no ve nada —repetía mi padre.”
― Susanna Tamaro, Para siempre (Biblioteca Formentor)

“Vsako dejanje, tudi najneznatnejše utegne v sebi nositi skrivnost, nevidno seme, ki lahko vzkali, če ga sprejmeš.”
― Susanna Tamaro, Za vedno

“In tudi, ko najdeš svoj pogled, moraš budno paziti, kajti škrat je stalno na preži - ne prenese, da si zbežal iz tistega malega sveta, kamor te je hotel zapreti. Vsadi ti prepričanje, da si nekaj dosegel. Zato si je treba zamašiti ušesa kot Odisej pred sirenami in hoditi naprej.”
― Susanna Tamaro, Za vedno

“Na začetku je hudo, zelo hudo, a sčasoma razumeš, da je usoda zgolj pot, ki jo moraš prehoditi, da bi našel sebe.”
― Susanna Tamaro, Za vedno

“Vsako srce nosi v svojem najskrivnejšem kotičku drobtinico vednosti- spominja se kraja, trenutka v katerem je bilo srečno, in po tistem kraju se mu toži, tja se želi vrniti.”
― Susanna Tamaro, Za vedno

“Uit hoeveel verdriet is ons leven opgebouwd?
Uit hoeveel verdriet dat te vermijden is?
Soms denk ik wel eens dat we wanneer we doodgaan niet, zoals je altijd hoort, ons hele leven weer voorbij zien komen, maar slechts een klein deel: de uitgebleven blijken van liefde, de niet-gegeven knuffels, het medeleven dat we een ander hebben onthouden, de te lang volgehouden, nutteloze boosheid, de alleen door zichzelf gevoede boosheid.
In de laatste momenten van haar leven had mijn moeder, dat weet ik zeker, mijn vader wel een complete kennel willen schenken. Maar toen was het te laat.
Te laat.
Pas als we ouder worden realiseren we ons de ernst van sommige dingen die we hebben gezegd, en alles waarin we tekortgeschoten zijn - uit oppervlakkigheid, egoïsme, haast - begint dan op ons hart te drukken. Maar onze tijd is al vervlogen en we kunnen niet meer terug.”
― Susanna Tamaro, Per sempre