Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm Quotes

“Ölümün kıyısı, ölümün kendisinden daha feci bir şeydir, bunu yaşayarak öğrendim. Bağlanmalar yüzünden aklını kaçırmanın kıyısında dolaşmıştım uzun süre. İçime karanlık yerleşmişti; bir türlü söküp atamadığım, kusamadığım, çıkaramadığım bir koyu karanlık.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Herhalde mutluluk dedikleri de bu olsa gerek: Biraz güvenlik, biraz can sıkıntısı.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Galiba aşk, utanç duyusunun ortadan kalkması demek. İki kişinin birbirine karşı hiçbir şeyden, hiçbir düzeysizlikten utanmaması demek...”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“İnsan küçük düştüğünü hissedip kendini korumaya girişince, karşısındaki hiç aklına gelmiyor ve dünyanın en zalim yaratığı kesilebiliyor.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Bana doğru gelen hiçbir şey yoktur ki yanlış gibi de gelmesin.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Çünkü insanları konuşarak tanıyamazsınız. Konuşmak, canlı yaratıklar arasındaki en etkisiz iletişim aracı. Dil yalan söylüyor, olanları çarpıtıyor, insanlığın hiç bıkıp usanmadığı klişeleri tekrarlıyor. Bu yüzden, insanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil.”
― O.Z. Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Anadil öyle birşey şeydi ki, aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Ölümün kıyısı, ölümün kendisinden daha feci bir şeydir, bunu yaşayarak öğrendim. Bağlanmalar yüzünden aklını kaçırmanın kıyısında dolaşmıştım uzun süre. İçime karanlık yerleşmişti; bir türlü söküp atamadığım, kusamadığım, çıkaramadığım bir koyu karanlık.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Anadil öyle bir şeydi ki, aynı şeyi başka dilde söylediğinde bütün anlamı, rengi, kokusu yitip gidiveriyordu.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Çünkü insanları konuşarak tanıyamazsınız. Konuşmak, canlı yaratıklar arasındaki en etkisiz iletişim aracı. Dil yalan söylüyor, olanları çarpıtıyor, insanlığın hiç bıkıp usanmadığı klişeleri tekrarlıyor. Bu yüzden, insanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Nefret unutulabilir mi ?”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“ömrüm boyunca bir köpek olarak yaşamıştım ama artık kesin kararım, bir kediye dönüşmekti. bütün bunlar bir köpek gibi bağlanmam, sevgi ve merhamet dilenmem yüzünden başıma gelmişti.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Ben ömrüm boyunca bir köpek olarak yaşamıştım ama artık kesin kararım, bir kediye dönüşmekti. Kedi olacaktım. İşte yazarın bilemediği en temel konulardan biri buydu. Artık hayatımda bir köpek gibi yaltaklanmalara, bağlanmalara, başkalarını kendime bağlama çabalarına, başımı okşatmaya, sevgi ve sıcaklık ihtiyacı içinde insanların bacaklarına sürünmeye, kuyruğumla birlikte tüylü kıçımı da sallayarak sevimli görünme gayretine hiç yer yoktu. Uzun zaman önce bırakmıştım bunları. Köpek olduğum yıllarda hepsini yapmıştım, hem de fazla fazla; ama bu beni felakate götürmüştü. Ölümün kıyısına gelmiştim. Ölümün kıyısı, ölümün kendisinden daha feci bir şeydir, bunu yaşayarak öğrendim. Bağlanmalar yüzünden aklımı kaçırmanın kıyısında dolaşmıştım bir süre. İçime karanlık yerleşmişti: Bir türlü söküp atamadığım, kusamadığm, çıkaramadım bir koyu karanlık.”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm

“Özlem dehşet duygusunu bastırabilir mi? Ait olma duygusu, nefretten baskın çıkabilir mi? Nefret unutulabilir mi?”
― Zülfü Livaneli, Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm