Extensa Quotes

“To zaczyna się niepostrzeżenie, przeważnie od porażenia banałem. Któregoś dnia — ile wtedy masz lat? nie więcej niż kilkanaście — zdajesz sobie sprawę, że nigdy już nie będziesz dzieckiem. Nie przeżyjesz po raz drugi ani godziny, ani minuty z tego czasu. Już zatrzasnęły się zwrotnice, wszystko zaprzepaszczone, szanse wszystkie. Jak funkcja falowa — ze wszechmożliwości kollapsujesz do jednego jedynego stanu. Takie i tylko takie dzieciństwo poniesiesz w sobie aż do wieczności. Przegrywasz z każdym dniem. Niby wszyscy dobrze o tym wiemy — ale ty nagle pojmujesz ostatnie konsekwencje, asymilujesz tę nieuchronność do samego rdzenia swej duszy, i nogi się pod tobą uginają, kręci ci się w głowie, siadasz na ziemi, przerażony, zrozpaczony, serce bije mocno, powoli. Liczysz, raz-dwa, trzy-cztery, pięć-sześć, to są kroki śmierci, tak się skrada, tak odmierza, zegar atomowy wszechświata, metronom rozpadu połowicznego, klepsydra entropii. Żeby się wydobyć, trzeba rzeczy małych: smaku świeżego jabłka, zapachu nocy, śmiechu twej małej siostry… Wstaniesz, w końcu wstaniesz, wszyscy wstajemy. Za tobą, na ziemi, cień-pokurcz: zwłoki dziecka.”
― Jacek Dukaj, Extensa

“Miał bardzo wyrazistą twarz i zawiadywał jej grymasami z pełną premedytacją. Z takimi ludźmi obcując, stajemy się mimo woli koneserami Formy, kryptologami niby-przypadkowych zachowań, reżyserami westchnień i mrugnięć — i już zaczynał mi rosnąć z tyłu głowy mały Obserwator, sufler i krytyk niestrudzony.”
― Jacek Dukaj, Extensa

“Bez znajomości jego extensy wszystko, czego możemy się o drugim człowieku dowiedzieć, to częstotliwość występowania poszczególnych fenomenów słowa i ciała, nic więcej. A nawet jeśli żaden promienisty błękit nie skalał nigdy jego krwi — extensy urojone, extensy snów i marzeń niespełnionych stanowią tak samo integralną jego część.”
― Jacek Dukaj, Extensa