Vita dei campi Quotes

“Siederemo accanto un'altra volta, a spinger sassi col piede, e fantasie col pensiero.”
― Giovanni Verga, Life in the Country

“Το μελαγχολικό βούισμα των εντόμων της νύχτας, κι εκείνες οι δυο νότες από τη φλογέρα του Γέλι, πάντα ίδιες –ιού! ιού! ιού!-, που σ' έκαναν να σκέφτεσαι πράγματα μακρινά: τη γιορτή του Αϊ-Γιάννη, τη νύχτα των Χριστουγέννων, την αυγή της εκδρομής, όλα εκείνα τα σπουδαία γεγονότα που έχεις ζήσει, που μοιάζουν λυπητερά, τόσο μακρινά. Και σ' έκαναν να κοιτάζεις ψηλά, με τα μάτια υγρά, λες κι όλα τα αστέρια που άρχιζαν να ανάβουν στον ουρανό έριχναν βροχή μέσα στην καρδιά σου και την πλημμύριζαν!”
― Giovanni Verga, Vita dei campi

“Αλλά η επίμονη προσκόλληση αυτών των φτωχών ανθρώπων στο βράχο που τους έριξε η τύχη όταν έσπερνε πρίγκιπες αποδώ και δούκισσες αποκεί, αυτή η θαρραλέα εγκατάλειψη σε μια ζωή όλο μόχθο, αυτή η πίστη της οικογένειας που αντανακλάται στο επάγγελμα, στο σπίτι και στις πέτρες που το περιτριγυρίζουν, μου μοιάζουν πράγματα σοβαρότατα και πολύ σεβαστά. Μου φαίνεται ότι οι ανησυχίες ενός περιπλανώμενου πνεύματος θα αποκοιμούνταν γλυκά μέσα στη γαλήνη αυτών των ήπιων, απλών συναισθημάτων που κληροδοτούνται ήσυχα και αμετάβλητα από γενιά σε γενιά.”
― Giovanni Verga, Vita dei campi

“Allorquando uno di quei piccoli , o più debole, o più incauto, o più egoista degli altri, volle staccarsi dal gruppo per vaghezza dell'ignoto o per brama di meglio, o per curiosità di conoscere il mondo, il mondo da pesce vorace com'è, se lo ingoiò, e i suoi più prossimi con lui.”
― Giovanni Verga, Vita dei campi

“Vi siete mai trovata, dopo una pioggia di autunno, a sbaragliare un esercito di formiche tracciando sbadatamente il nome del vostro ultimo ballerino sulla sabbia del viale? Qualcuna di quelle povere bestioline sarà rimasta attaccata alla ghiera del vostro ombrellino, torcendosi di spasimo; ma tutte le altre, dopo cinque minuti di panico e di viavai, saranno tornate ad aggrapparsi disperatamente al loro monticello bruno.
Voi non ci tornereste davvero, e nemmeno io; ma per poter comprendere siffatta caparbietà, che è per certi aspetti eroica, bisogna farci piccini anche noi, chiudere tutto l'orizzonte fra due zolle, e guardare col microscopio le piccole cause che fanno battere i piccoli cuori.”
― Giovanni Verga, Vita dei campi