Ölü Zaman Gezginleri Quotes

“Sesle iletilebilecek ne kadar duygu varsa, anında sessizliğin diline çeviriyorduk bu yüzden, duruşun diline ya da bakışın, kıpırdanışın, nefes alıp verişin, irkilişin diline.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Oda sözcüğünün yalnızca odayla sınırlanamayacağını, insanın her türlü kuşatılmışlığının, kendi kendini daraltışının, başka olaylara bağlayamadığımız her olayın, dahası ülkelerin, ülkelerin bulunduğu dünyanın, dünyanın ve gezegenlerin dönüp durduğu evrenin de bir oda sayılabileceğini mırıldandı.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Gözlerinse maviydi, nereye bakarsan bak, iki damla deniz içini çeke çeke kendini martısızlığa vuruyordu.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“… insan her an bir kavşaktaydı; gördüğü, dokunduğu, yaşadığı, yaşamadığı ne varsa onlara yaslanarak ya o yolu seçecekti, ya da ötekini. Tabii, bu seçim yalnızca belirlenen yolun gidiş yönünü göstermiyor, aynı zamanda ileride, yönlerin düğümleneceği başka kavşakların kaderini de çiziyordu.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Ama, ne zaman doğduğumuz sorulduğunda hep anamızın bacakları arasından çıktığımız tarihi belirtmemize rağmen, artık insanları analarından çok yaşamın doğurduğunu biliyorum.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Yüzüm karımın yüzünün duruşunu doğuruyordu sürekli, sessizliğim sesini besliyor, oturuş biçimim oturuşunu düzenliyor ve sonra bütün bunlar ondan yansıyor, varlığımda bir zaman soluklanıp o anki rengimi rengine ekleyerek yeniden ona dönüyordu.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Belleğimizdeki hatıralardan -yani geleceği ele geçirmek adına geçmişe saçıp savurduğumuz kendimizden- henüz kurtulamamıştık.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Öyle ki, aynalı çarşılar kuruyorlardı şehirlerde ve tutup o çarşıları türkülere sokuyorlardı sonra ve her gün gelip geçtikleri besmeleli, ıslak ve pahalı çarşılardan çok türkülerdeki çarşıları seviyorlardı.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Herkes aynı duyguları taşımaya başlayınca bir gün ad verilecek onlara, diye avutuyorum kendimi, her dilde sözcüklerden evleri olacak.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Birbirimizi gormeyeli yillar olmus gibi, bakistik bir sure. Ben, içimden, bakismak dokunmaya ne kadar yakin böyle, diye geçirdim o sirada. Sonra, o, ayaga kalkip hizla soyunmaya basladi. Ilk kez cesaret ediyordu buna. Ustunde ne var ne yoksa, tek tek cikartip atti içimdeki uçurumlara. Birer tutam siyah bulutlariyla gökyüzü kadar çiplak kalinca da, uzanip yatti aklima. Bir bakima, bedeni aklimin cografyasi oldu.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Daglarin yuksekligini dogurmaktan yorgun dusmus gibi gözüken, uçsuz budaksiz bir vadideyim.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Onun, içi boş sözcüklerden oluşan tümceleri öfkeli bir sesle hiç düşünmeden ortalığa saçıp savurması beni kaygılandırmaya başlamıştı. Ustelik, bir insanin sözcüklere bu denli güvenmesini ve onlardan bu denli umut beklemesini ilk kez yadırgıyordum.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Korkum, öteki korkularımla birleşip aptal cesaretler geliştiriyordu içimde, bana, bağlılık, dürüstlük, incelik adlarıyla yürürlükte tutulan çeşitli zorunluluklar yüklüyordu.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“Gülümsedi Mısra, ya da apartmanların ardında kalan Akdeniz gelip onun yüzünde ışıltıyla dalgalandı.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri

“O gün, Tanrı’nın kendine sorduğu en zor bilmeceydin sen ve ben, çözmek bana düşmüş gibi sevinçliydim. Çekirdek çıtırtılarıyla kırmızı iğde kabukları arasında kaybolamayacak kadar güzel ellerin vardı, parmakların her yana dağılan sorulardı ve küçük değişiklerle süslenemeyecek kadar büyüktün.”
― Hasan Ali Toptaş, Ölü Zaman Gezginleri