Matryona's House and Other Stories Quotes

“The Elm Log
By Alexander Solzhenitsyn

We were sawing firewood when we picked up an elm log and gave a cry of amazement. It was a full year since we had chopped down the trunk, dragged it along behind a tractor and sawn it up into logs, which we had then thrown on to barges and wagons, rolled into stacks and piled up on the ground - and yet this elm log had still not given up! A fresh green shoot had sprouted from it with a promise of a thick, leafy branch, or even a whole new elm tree.

We placed the log on the sawing-horse, as though on an executioner's block, but we could not bring ourselves to bite into it with our saw. How could we? That log cherished life as dearly as we did; indeed, its urge to live was even stronger than ours.”
― Alexander Solzhenitsyn, Stories and Prose Poems

“But as soon as you enter a village you realise that the churches which welcomed you from afar are no longer living.”
― Aleksandr Solzhenitsyn, Stories and Prose Poems

“What a thunderbolt of talent the Creator must have hurled into that cottage, into the heart of that quick-tempered country boy, for the shock of it to have opened his eyes to so much beauty—by the stove, in the pigsty, on the threshing floor, in the fields; beauty which for a thousand years others had simply trampled on and ignored.”
― Aleksandr Solzhenitsyn, Stories and Prose Poems

“En yakın arkadaşım, Matriyona yoktu artık... Son gününde bir kazak yüzünden nasılda azarlamıştım!”
― Aleksandr Solzhenitsyn, Matryona's House and Other Stories

“Mal denen şeye kendi varlığımız ya da halkın varlığı gibi tuhaf bir ad koymuşuz. Üstelik varlığını kaybetmek insanlar arasında ayıp ve budalalık sayılmış.”
― Aleksandr Solzhenitsyn, Matryona's House and Other Stories

“Ağıtı asıl yönetenler ölünün kadın akrabalarıydı. Ağıtta eski geleneklerle kurulmuş, soğukkanlılıkla düşünülmüş bir düzen bulunduğu anlaşılıyordu. Akrabalığı uzakça olanlar tabutun yanında biraz duruyorlar, seslerini fazla yükseltmeden ağlayarak bir şeyler söylüyorlardı. Daha yakın olanlar eşikten girer girmez ağlamaya başlıyorlar, ölünün yanına gelince üzerine eğilerek çığlığı koyveriyorlardı. Her kadının ağlayışının ayrı bir ezgisi vardı; bununla duygularını düşüncelerini anlatıyorlardı.”
― Aleksandr Solzhenitsyn, Matryona's House and Other Stories

“Her köyde onu ayakta tutan bir doğru vardır.”
― Aleksandr Solzhenitsyn, Matryona's House and Other Stories