°•.Melina°•.’s Reviews > خطاب به عشق: دفتر دوم > Status Update

«آدم ها می‌آیند و با من از عشق حرف می‌زنند! و بهم می‌گویند که عشق وجود ندارد!! به من! به ما!»

《ما تا ابد محکومیم که با هم و در پی هم سرگردان باشیم و فقط آسمان گواه ما باشد. دوزخ درخشان!》

"صورتی بسیار غم زده، مثل شاهزاده ها‌. اینجور وقت ها دیگر وطنی نداری و آدم دلش می‌خواهد محکم بغلت کند و ازت محافظت کند. این‌جور وقت‌هاست که بیشتر از همیشه خودت هستی، بی‌سلاح، عریان. اگر لبخند بزنی بزرگ‌ترین شادی ها را به من می‌بخشی. لبخند بزن عشق من."
-ماریا به آلبر

"اوایل در نبود، بخاطر تو خودم را منزوی می‌کرد، و فقط برای تو بیرون می‌رفتم، می‌خواندم و حرف می‌زدم. برای اینکه برای تو تعریف کنم، تا تو بدانی.فکر و ذکرم این بود که مبادا فراموشت کنم.حالا که عزمم را جزم کرده‌ام و تنها بیرون می‌روم، که تنها زندگی می‌کنم،دیگر از پیشکش کردن دقایقم به تو منصرف شده ام تا بتوانم کل هستی‌ام را از پیشکشت کنم، تو هم دیگر ترکم نمی‌کنی و اگر زمانی محو شدی من هم با تو محو خواهم شد."

«وقتی پی اینم که تو را فراموش کنم همزمان در می‌یابم که زن بودنم را هم فراموش کرده‌ام.»

به شدت اصرار دارم حداقل تا اواسط اسفند اینو با خودم داشته باشم و تمومش نکنم چون هنوز جلد بعدیش هم چاپ نشده و من نمیدونم چطوری بدون نامه‌های این دو تا زندگیمو بگذرونم😭

چرا حالا که رمان طولانی شروع کردن چسبیدم به این؟ از آرامشش نمیتونم دل بکنم.

چرا حالا که یه رمان طولانی شروع کردم همش چسبیدم به این؟ از آرامشش نمیتونم جدا شم.

تعداد هایلایت‌هایی که دارم سرش تموم میکنم بدجور گرون تموم میشه😭

《تو خوب می‌دانی که با هوس و تمنا راحتم، لذت در نظرم روح دارد و تن تو را همانطور دوست دارم که قلبت را، توامان و با همان حس قدرشناسی.》