Sarah’s Reviews > کافه پیانو > Status Update

📚مریضِ موسیقیِ کلماتم.📚
چه تعریف قشنگیه برای من. :)

📚برین... برین قهوه‌تونو بخورین!... شما نیومدین کمکم کنین. اومدین سر از کارم درآرین!📚

📚بهش گفتم: زندگی ما زندگی جالبیه هما. بین تراژدی محض و کمدی ناب، دائم داره پیچ‌وتاب می‌خوره. یعنی یه‌جور غم‌انگیز خنده‌داره. یا شایدم یه جور خنده‌دار غم‌انگیز باشه. چیزیم نیست که وسطشو پر کنه. همه‌ی نکبتی که دچارشیم مال همینه‌... همین که هیچ‌چیمون حد وسط نیست هما. هیچ‌چیمون!📚

📚دوستی که آن‌قدر بهتان نزدیک است که ممکن است یک‌وقت بنشیند و همان‌طوری که دارد بدبیاری‌هایش را برایتان تعریف می‌کند، گریه کند و باکش نباشد که دیگر سن‌ و سالی ازش گذشته و همچنان اسیر آن چیزی نباشد که از بچگی یاد همه‌مان داده‌اند. این که "مرد که گریه نمی‌کند!".📚

《این‌ها را که گفت صدایش داشت می‌لرزید و معلوم بود دارد به سختی خودش را نگه می‌دارد که نزند زیر گریه. اما کمی که گذشت، یعنی همین که توانست خودش را جمع‌وجور کند گفت که "پدرها این‌طوری بچه‌هاشان را دوست دارند." یعنی تا این حد عمیق و خالصانه است عشقشان. که "وقتی خودشان بدنشان یخ‌زده و دارند می‌میرند، باز هم دلشان پیش بچه‌هاشان است و فکر می‌کنند این آن‌ها هستند که تب دارند نه این‌که خودشان دارند می‌میرند."》

عاقبت بهش گفتم از یک بریدگی جاده که شیب کمی داشت و ماشین می‌توانست از پس بالا رفتن ازش بربیاید بزند بالا و آن‌قدر برود و برود تا به بالای تپه‌ها برسیم. آن‌جا ماشین را نگه دارد تا برای چند دقیقه‌ای زیر نور خود ابرها که این‌طور مواقع به نظر می‌رسد کسی چیزی تویشان روشن کرده است [یعنی طوری‌ست که من می‌ترسم تنهایی بهشان نگاه کنم] بهشان نگاه کنیم و ببینیم که برف چطور با یک‌دستی و انصاف شگفت‌آوری روی همه‌چیز را می‌پوشاند.

📚پری‌ناز خیلی خاطرش را مکدر این‌جور قضایا نمی‌کند و می‌فهمد زندگی آن‌قدر بهش فرصت نمی‌دهد که بخواهد تمام عمرش را بنشیند و یکی یکی اشتباهات دیگران را آن هم با این دقت‌نظر و حوصله و حساب‌گری چوب‌خط بزند. تا بعد و سر فرصت بنشیند به حساب‌رسی جنایات دیگران در حق خودش و به یکی‌یکی‌شان هم بی‌رحمانه رسیدگی کند!📚

📚طوری که فکر کنم او الهه‌ی کینه‌کشی و انتقام باشد که اسمش به هر دلیل از فهرست اساطیر یونان جا افتاده. شاید چون ایرانی بوده و آن‌ها فارسی نمی‌فهمیده‌اند. یا چه بسا پیش خودشان گفته‌اند "آخر به چه مناسبت باید یک الهه‌ی ایرانی را بین اسطوره‌های خودمان جا بدهیم. خودمان کم الهه و اسطوره داریم که یک الهه‌ی ایرانی را هم بهشان اضافه کنیم؟!".📚

📚یک فرشته است که من تا مدت‌ها بعد ازدواجمان مشکوک بودم که "او اصلاً آدم است یا نه؟". طوری که آن اوایل ازدواجمان بیشتر وقت‌ها انگشت دستش را می‌گرفتم توی دستم و فشار می‌دادم تا ببینم دردش می‌آید یا نه. که بفهمم واقعی‌ست یا من بنگی چرسی چیزی کشیده‌ام و دارم خیال می‌کنم که این پیشم نشسته و من دارم انگشتش را فشار می‌دهم یک آدم واقعی مثل همه‌ی ماست!📚

📚و از آن مهم‌تر!... مبادا یک‌وقت بدهد دندان‌هایش را این دکترهای دیوانه سیم بیندازند. چون هرچیزی همان‌طوری که خدا داده خوشگل است و لابد حکمتی توی کارش بوده که ما چیزی ازش نمی‌فهمیم. و گرنه خدا واقعاً نمی‌توانست کاری کند که دندان‌هایش نیفتند روی هم؟ تا او مجبور نشود مرتب لب بالایی‌اش را بکشد روی‌شان تا یک‌وقت کسی نبیندشان؟ یا اصلاً بترسد که بخندد؟!📚