Μιχάλης Παπαχατζάκης’s Reviews > Κατάσταση εξαίρεσης > Status Update

ετυμολογίες

Iustitium: "Ο έμψυχος νόμος είναι η πρωταρχική μορφή της σχέσης που η ΚΕ συνάπτει με στοιχεία εντός και εκτός νόμου και,υπό την έννοια αυτή,αποτελεί το αρχέτυπο της σύγχρονης θεωρίας για την κυριαρχία"
"Εάν ο κυρίαρχος είναι έμψυχος νόμος,εαν,λόγω αυτού, η ανομία κι ο νόμος συμπίπτουν στο προσωπό του,τότε η αναρχία (με το θάνατό του) πρέπει να τυποποιηθεί και ελεγχθεί,μετατρέποντας τηνΚΕ σεδημόσιο πένθος καιαυτό σε Ι

Η εντ.δικτ. αντιπροσωπεύει μια κατάσταση του νόμου στην οποία αυτός δεν εφαρμόζεται, εντούτοις παραμένει σε ισχύ. Η κυρ.δικτ. αντιπροσωπεύει μια κατάσταση του νόμου στην οποία αυτός μεν εφαρμόζεται, αλλά τυπικά δεν είναι σε ισχύ. Η κατ.εξ. διαχωρίζειτονκανόνααπότηνεφαρμογήτου, ακριβώςγιανακαταστήσειδυνατήτηντελευταία. Ο κανόναςυφίσταται, αλλάδενεφαρμόζεται (δενέχει "ισχύ") καιπράξειςπουδενέχουν ισχύ νόμου τηναποκτούν

Σμιτ: η κατάσταση εξαίρεσης παρουσιάζεται μέσω της μορφής της δικτατορίας.
Εντεταλμένη Δ. Αναστέλλει συγκεκριμένα το σύνταγμα για να υπερασπιστεί την ύπαρξή του. Έχει τελικά ως λειτουργία τη διαμόρφωση μιας κατάστασης πραγμάτων που θα επιτρέπει την εφαρμογή του δικαίου. Το σύνταγμα δεν παύει να ισχύει.
Κυρίαρχη Δ. Στοχεύει να δημιουργήσει μια κατάσταση πραγμάτων στην οποία θα είναι δυνατό να επιβληθεί νέο σύνταγμα.

Αντί λοιπόν να αντιστοιχεί σε κάποιο θεσμικό κενό, η κατάσταση εξαίρεσης παρουσιάζεται ως κάτι που δημιουργεί στο σύστημα ένα επίπλαστο κενό, με σκοπό την διαφύλαξη της ύπαρξης του κανόνα και της δυνατότητάς του να εφαρμόζεται σε κανονικές καταστάσεις (σ.57). Σε αυτήν το γεγονός μετατρέπεται σε δίκαιο, δημιουργείται ένα κατώφλι αναποφασιστικότητας στο οποίο factum και ius χάνονται το ένα μέσα στο άλλο (σ.53)

Τα παραδείγματα Ιταλίας-Αγγλίας-ΗΠΑ

Σημείο κλειδί: Έχει ιδιαίτερη σημασία να μην παραβλέπει κανείς την ταυτόχρονη διαδικασία μετασχηματισμού των δημοκρατικών συνταγμάτων ανάμεσα στους δυο παγκόσμιους πολέμους, όταν μελετά τη γέννηση των λεγόμενων δικτατορικών καθεστώτων στην Ιταλία και στη Γερμανία" (σ.30).
Κοινώς, οι καταστάσεις εξαίρεσης έστρωσαν τον δρόμο. Εφαρμόστηκαν μέχρι και στην Ελβετία.
Αξιοσημείωτη η τροπολογία Ντοσσέττι μεταπολεμικά.

Δίνει τον ορισμό της κατάστασης εξαίρεσης ως ένα κενό δικαίου, ως το ουδέτερο έδαφος ανάμεσα στο δημόσιο δίκαιο και στο πολιτικό γεγονός, ανάμεσα στην έννομη τάξη και στη ζωή. Είναι η άμεση απάντηση της κρατικής εξουσίας στις πιο ακραίες εσωτερικές συγκρούσεις. Είναι η νόμιμη μορφή αυτού που δεν δύναται να έχει νόμιμη μορφή. Είναι το κατώφλι της απροσδιοριστίας ανάμεσα στη δημοκρατία και στην απολυταρχία.