Zy’s Reviews > درد جاودانگی > Status Update

هرکس در راه ارمانی از دل و جان تلاش کند _ اگرچه این ارمان ریشه در گذشته داشته باشد _ زمانه رو به اینده پیش می برد ، ...

متعالی ترین نیاز انسان ، نیاز بی مرگی است ؛ نیاز به لذت بردن جاودانه از فراوانی های فردی خویش است .

انچه دانته ، ان کاتولیک بزرگ ، کمدی الهی نامید ، تراژیک ترین تراژدی است که تاکنون نوشته شده است .

ایا ممکن نیست خدا در کامل مطلق شدنش خود را کمال ببخشد ، و اخرالامر خدایی بشود ((کل در کل)) ؛ یا اگاهی بی نهایتی که در برگیرنده همه اگاهی هاست ؟ و اگاهی بی نهایت چیست؟

ایا ممکن است همه چیز روح داشته باشد و ان روح ، تشنه ازادی باشد؟

اگر فرض کنیم هرچیز که در این عالم است رویای خدا باشد ، و خدا روزی از این رویا بیدار شود ، ایا رویایش را به یاد می اورد ؟

ایا نمی توان تخیل کرد که شاید این حیات دنیوی ما در برابر حیات دیگر مانند خواب در مقایسه یا بیداری باشد ؟ ایا ممکن نیست سراسر این زندگی ، خواب ، و مرگ بیداری باشد ؟ ولی بیداری از چه یا در چه ؟

انچه ما واقعا پس از مرگ ارزو داریم ، ادامه همین زندگی است ، همین زندگی خاکی فانی ، ولی بدون مرارت ها و شرارت ها ، بدون مرگ و ملالش .

باری ، خویشتن را بجوی ! ولی در جستن و یافتن خویش ایا نیستی خود را نیز نمی یابیم؟

روح انسانی چگونه می تواند بی انکه تشخص فردی خود را ، و یعنی خودی خود را ، از دست بدهد ، جاودانه در خدا زندگی کند و از خدا برخوردار باشد؟ از خدا برخوردار بودن چیست ؟