Haniyeh’s Reviews > صد سال تنهایی > Status Update

برای من فقط کافی است مطمئن باشم که تو و من در این لحظه وجود داریم، همین…

دلم ازین می سوزد که آنقدر بیخودی وقتمان را هدر داده ایم.

گذشته دروغی بیش نیست و خاطره بازگشتی ندارد و هر بهاری که می گذرد دیگر برنمیگردد و حتی شدیدترین و دیوانه کننده ترین عشقها نیز حقیقتی ناپایدار است.

در شبهای زمستان، وقتی سوپ روی آتش می پخت، او دلش برای حرارت پستوی کتابفروشی و صدای وز وز خورشید در لابلای درختان بادام گرد و خاک گرفته، و سوت قطار در ساعات خواب بعد از ظهر تنگ می شد، درست همانطور که در ماکوندو، دلش برای سوپ روی آتش شبهای زمستان و فریاد قهوه فروشان و آواز فاخته های زودگذر بهاری، تنگ شده بود.

روزی که قرار بشود بشری در کوپه درجه یک سفر کند؛ ادبیات در واگن کالا، دخل دنیا آمده است.

از خدا می پرسید که آیا واقعا خیال می کند مخلوقاتش از آهن درست شده اند که بتوانند اینهمه درد و بدبختی را تاب بیاورند؟

پس از مدتی کشف کرد که افراد خانواده هریک بی آنکه خود متوجه باشند، هرروز یک مسیر را می پیمایند و همان حرکات هرروزی را تکرار می کنند و حتی تقریبا سر ساعت معین کلمات همیشگی را می گویند.

انسان موقعی میمیرد که بتواند بمیرد، نه موقعی که باید بمیرد.

آن همه جنگ کردیم فقط بخاطر اینکه نگذاریم خانه هایمان را آبی رنگ بزنند.

راز سعادت پیری چیزی جز یک پیمان شرافتمندانه با تنهایی نیست.