Haniyeh’s Reviews > جستارهایی در باب عشق > Status Update

زیبایی ای که شبیه تندیس یونانی نیست این خطر را دارد که بر بی ثباتی بیننده تاکید بسیار بگذارد. زمانی که تخیل تصمیم میگیرد خود را از شکاف میان دندان ها کنار بکشد آیا هنگام آن نیست که به یک ارتدندیست ماهر فکر کند؟

من چهره او را با روحش جان بخشیده بودم.

زنان زیبای کامل را باید به مردان بدون تخیل واگذار کرد.

در بینی اش طنزی داشت. کک مک های صورتش حکایت از معصومیت میکرد و دندان هایش نوعی بی توجهی شیطنت آمیز به معیار های متعارف داشت. من شکاف میان دو دندان جلویش را نقض ترکیب آرمانی دندان ها نمی دانستم بلکه برایم نشانه ای از محاسن روان شناختی او بود.

زبان چشم با کله شقی در مقابل ترجمه به زبان کلامی مقاومت می کند.

چرا یکی از این نقاشی ها یقه ی انسان را میگیرد و دیگری اثری نمی گذارد؟

آیا زیبایی مادر عشق است یا عشق مادر زیبایی؟
من عاشق کلوئه بودم چون اون زیبا بود یا او زیبا بود چون من دلداده ی او بودم؟

طنز به آن معنی بود که نیازی به برخورد مستقیم نبود.
میتوانستیم از روی موضوع مورد اختلاف بگذریم، چشمکی رندانه بزنیم آن را نقد کنیم بدون اینکه وارد جزئیاتش بشویم.
ممکن است وقتی دو نفر نتوانند اختلاف هایشان را با شوخی بیامیزند نشانه ی این باشد که دیگر عاشق هم نیستند.
یا حداقل میل به تلاش برای حفظ آن چیزی که نود درصد عشق است را از دست داده اند.

آیا هر ماجرای عاشقانه چنین لحظاتی نداشته است؟
لحظه ای در جستجوی نگاهی که بازتاب افکار خودمان باشد ولی منجر به تفاوتی فاجعه بار می
شود.

چنانچه نفرت از خود دست بالا را ببرد در آن صورت کسی که عشق را دریافت کرده اعلام می کند که معشوق لایق او نیست، لیاقت نداشتن به این معنی که ارزشش را ندارد.
حال اگر عشق به خود دست بالا را ببرد آن وقت هر دو طرف ممکن است بپذیرند که دیدن عشق دو‌جانبه لزوما شاهدی بر حقارت معشوق نیست بلکه گویای این واقعیت است که خودشان تا چه اندازه دوست داشتنی بوده اند.