Mohammad Ranjbari’s Reviews > آدولف هـ: دو زندگی > Status Update

پیرنگ و تم رمان بگونه ای نیست که خواننده تا آخر رمان با اشتیاق بخواد مطالعه ش کنه. بخصوص که شخصت اصلی داستان هیتلر شناخته شده باشه! به نوعی نویسنده انگار یکی از آروزهای کودکانه ش رو در این رمان خواسته برآورده کنه و اون هم این که هیتلر رو در دنیای آرمانی خودش یک صلح طلب و نقاش و هنرمند تصور کنه.
اعتراف می کنم اگر از نصف کتاب رد نشده بودم دیگه نمی خوندمش ولی چیزی نمونده تموم شه

حقیقتی که تا اینجای رمان مشخصم شد اینه که حس می کنم چقدر دنیا دوست داره هیتلر رو در ابعاد مختلفی ببینه. خود هیتلر یکنواختی و مصمم بودن در زندگی رو دوست داشت اما کسانی که هیتلراندیشی میکنن دوست دارن اونو در موقعیت های مختلفی تصور کنن . چون این تصور می تونه در سرنوشت دنیا تاثیرگذار باشه. هیتلر متاخرترین پیامبر ملعون در جهان غرب هست.

توصیف نویسنده در برخی از صحنه ها بشدت عینی و رئال هست. این ویژگی کمتر در این رمان بروز می کنه اما در جاهای بسیار حساس. از طرفی هنر مترجم هم در این امر دخیل هست که تونسته این حساسیت و برجستگی های سبکی نویسنده رو در ترجمه حفظ کنه .
نکته ای که منو اذیت می کنه اپیدمی حضور روانشناسان مطرح جهان بصورت تابو در رمان های امروز هست . دلیلی نداشت زیگموند فروید در این داستان حضور داشته باشه . هر چهره ی مشابهی هم می تونست باشه