Zohreh Hanifeh’s Reviews > ابدیت یک بوسه > Status Update

غم یعنی من
غم یعنی ما
ای عزیزترینم!
ما مگر چه می‌خواستیم که حقمان نبود
- تنها عشق
تا که دوست بداریم یکدیگر را
و از میان این همه درد
مقدر نبود که ما تنها
ما دونفر، این چنین آزار شویم.

تا خودمان شویم:
«تو» و «من» را کم داشتیم
تو را برای بوسه‌ای
و مرا بحر نانی...

چشم‌هایت با هر اشک رودی می‌زایند
و دست‌هایت، دانه‌ها را بارور می‌کنند.
تو قلب زمین را
تو، دل آب را می‌شناسی.
...
در میان بازوان من آرام گیر
که تاریکی بمیرد، که سبزه بخندد
که عشق بروید
در میان بازوان من آرام گیر
به من تکیه کن!

آه، ای عزیزترین!
وقتی تو هستی،
همه چیز هست- همه چیز
از ماسه ها تا زمان
از درخت تا اباران
تا تو هستی
همه چیز هست
تا
من باشم.

با من بیا!
مگو کجا؟
تنها
با من بیا!

با من بیا تا درد، تا زخم
با من بیا تا نشانت دهم
عشقم را آغاز از کجاست.

از میان صور فلکی
چشم‌های تو
تنها نوری است که می‌شناسم.