Atiyeh’s Reviews > Momma and the Meaning of Life Tales of Psy > Status Update

برای آشکار کردن حقیقت نهفته، باید آنچه را که موجب حواس پرتی و پرت اندیشی می‌شود زدودن.

چطور میتوانی از جزءجزء زندگی ات و از هر فعالیت لذت ببری، درحالیکه مرگ همه جا نمایان است و تازه فقط هم یکبار زندگی میکنی؟

تجربه ام ثابت کرده نقش های خیلی رسمی، فرایند درمان را کند میکنند و دلیلم - تنها دلیلم - برای کنار گذاشتن این نقش ها همین است.

پس حس بهتری به من داری و شاید میخواهی به من نزدیکتر شوی، ولی مشکل اینجاست که اگر نزدیک شویم، ممکن است چیزهای شرم آوری راجع به تو کشف کنم: شاید پوچی درونی، شاید هم چیزهای دیگر مثل خشم در حال انفجار یا از خود بیزاری.

دارم کتاب "مامان و معنای زندگی" رو میخونم و همزمان یاد تمام دوستی ها و عشق های یکطرفه ای میفتم که تجربه کردم.

حالا با این ریشه یابی که کردم، چیکار کنم؟

... عادت داشتم به مادرم نگاه کنم و فکر کنم که باید به عنوان مادر دوستش داشته باشم، ولی اگر غریبه بود، هیچ چیزش را نمیپسندیدم."

توجه بی طرفانه، این چیزی است که باید به بیمار پیشکش کنی، مرد جوان، توجه بیطرفانه، این کلمات به اندازه ی همان زمانی که فروید اول بار به کارشان برد، صحیح اند. این چیزی است که احتیاج داریم: توجه به کلمات بیمار بدون پیش داوری، بدون جهت گیری و بدون واکنش های شخصی ای که دیدمان را محدود میکند. این قلب و روح کار خطیر روانکاوی است...

"خوش آمدن مطلق نیست. گاهی کارهایی میکنی که من دوست ندارم. گاهی هم چیزهایی در تو هست که خیلی می‌پسندم."

🦓🐄🐘🦏🐨🐼🐩🐺

مرز میان صمیمیت و اغواگری کجا بود؟ آیا ممکن بود بیش از اندازه به من وابسته بشود؟ آیا هرگز قادر بود جدایی را تاب بیاورد؟

تو قدرت ایستادگی خوبی داری. کنارم ماندی. چیزی بیش از کنارم بودن، مرتباً مرا به جلو راندی، مجبورم کردی درباره ی هر چیزی هر قدر هم شوم و ترسناک باشد، حرف بزنم. و اگر این کار را نمکیردم، به درستی حدس میزدی که درک احساسم را به تو واگذار میکنم.