Amir Javadi > Recent Status Updates

بسیار افسوس برانگیز و حسرت آور.

رسیدم به فصل آخر. «دگرگونی ها» واقعا عنوان مناسبی برای این فصل بود.
-زبان خود نفس اخلاق است ... کلمه، حتی مخالفت آمیزترینش ارتباط آفرین است. ولی بی کلامی تنهایی می آورد. ستمبرینی

انتهای این فصل اوج داستان بود! جذاب و نفس‌گیر!

هر بار که مجبور می‌شوم کتاب را رها کنم و خواندن را متوقف، غمگین می‌شوم. چنان دلنشین و آرام است، که در حین خواندنش گویی یکسره و با تمام ذهن و جسم ترک جهان کرده‌ای.

مرگ را حالتی بود از تدین -فکورانه، غمگنانه و زیبا- حالتی روحانی و در همان حال کیفیتی دیگر. درست خلاف آن یکی، بس جسمانی، بس مادی، که به راستی نه زیبا می‌شد خواندش، نه فکورانه، نه دین‌دارانه، و نه حتی غمگنانه.

‏«سرسپردگی روشنفکران به کمونیسم محدود به بی‌مسئولیتی‌شان نمی‌شد، بلکه خیانتی حرفه‌ای از جانب آنان محسوب می‌شد که در گفتمان فلسفی و سلوک اخلاقی‌شان نمود داشت.»

‏درباره‌ی نسبت روشنفکران ایرانی با «انقلاب ۵۷» هم صدق می‌کند.

اصلی که هلوسیوس مصرانه به آن چسبیده بود دایر بر این بود که هرکاری از تعلیم و تربیت و قوانین برمی‌آید. به نظر او، یگانه چیزی که بر بشر حکومت می‌کند «منفعت» است که بسیار نسبی است … اساس این اعتقاد، قیاسی مع‌الفارق با منطق و هندسه است.