Mostafa Tabrizian > Recent Status Updates

انسان باید در زندگی اش جاری شود و تجارب خود را کسب کند. هر راهی تجارب خود را دارد. سخت یا آسان.
...
راضی بودن منفعل بودن نیست هماهنگ بودن است. پس اولین قدم آن است که بتوانی خود را ببخشی و خویش را از چنگال ذهنیت گناهکار بودن رهایی بخشی تو باید خود را از این ذهنیت مخرب و بازدارنده خلاص کنی تا آزاد نشوی جاری نخواهی شد.

محبت با آزادی و آزاد سازی معنا مییابد. اگر محبت آزادی را به ارمغان نیاورد، فریب شیطان است. محبت آن نیست که بخواهی کسی را اسیر و در بند کنی محبت تو باید دیگران را در حیات پاک خدا داده شان آزاد سازد و به آنان استقلال بخشد. محبت آن گاه به بار نشسته است که دیگران را بر پای خویش استوار کرده باشد

محبت دلسوزی نیست دلسوزی نوعی قضاوت است. قضاوتی که منبعث از احساسی زودگذر تلقی می شود. محبت، ریشه دار است و از جنس نور اما دلسوزی کور است. دلسوزی یک عکس العمل سریع عاطفی است و ریشه در جهان عاطفه ها دارد. دلسوزی اغلب یک دخالت نا به جا در روند هستی است. آن هم بدون آن که رشد کسی را مد نظر داشته باشد آنها که بدون محبت واقعی دلسوزی از خود نشان میدهند به واقع در پی درمان ناهنجاری های روانی خود می باشند.

زندگی خود از اسرار است. برای همین است که کسی تعریف دقیقی از آن ندارند. زندگی را باید زندگی کرد. فهم زندگی در قبول زندگی است.

زندگی کن اگر بخواهی به تحلیل بنشینی از زندگی جا می مانی باید همراه با زندگی جاری شد و جاری شدن در زندگی یعنی آن چه را که باید به انجام برسان

هنگامی که به شلوغی های ابلهانه و سر و صداهای صد من یک غاز عادت کرده ای سکوت و خاموشی وحشت آورترین نماد هستی می گردند انگار هر آن اتفاقی در شرف وقوع است و تو مفلوک و بی پناه مقهور آن خواهی شد.

مشاهده به معنای زل زدن و یا خیره نگریستن متعارف نیست. بلکه مشاهده نوعی نهان بینی بدون تعصب است. این نوع نگرش تو را به حقیقت جاری شده در شئ رهنمون می کند. مشاهده گر، نه مثبت است نه منفی او خنثی است. او انوار مورد مشاهده را بدون آن که گزینش کند به درون خویش می کشاند. او هیچ گاه در این مسند به داوری نمی نشیند و به ورودیها نمی گوید تو آری تو نه او قرار است با مشاهده نادیده ها را فهم کند... هماهنگ با جریان هستی...

اشیاء آن چنان نیستند که تو میبینی دید تو یک چیز است و آنچه که هست یک چیز دیگر.

بی طرفی می طرفی ی شود. دم

«اللهم أرنا الاشياء كما هی باید از خدا خواست تا پدیده ها و اشیاء را آن چنان که هستند به ما نشان دهد آنکه این بتواند به مقام مشاهده نائل گشته است.

شاخه ها و برگهایش نگریستم. در نوسان برگها شکلهای عجیبی می آمدند و می رفتند. اما هیچ قضاوت نکردم. فقط دیدم و دیدم.

آرام آرام برگها حذف شدند و فقط فضای خالی بین برگها جلوه کرد. من از نگاه به برگها به بی برگی کشانده شدم، آن جا هم زندگی وجود داشت حرکت بود و نور. ناگاه شکل پرنده بزرگی نمایان شد که پرهایش در باد میلرزید. چشمان پرنده بزرگ به من می نگریست. ابهت نگاهش مرا از خود به در آورد.
استاد گفت: آرام... اکنون به سایه..

کتاب هفت عمق آگاهی - بخش مشاهده
اکنون به برگهای لرزان شاخه این درخت نگاه کن.
چنان زیبا بود که بی اختیار گفتم زندگی چه زیباست میخواستم ادامه دهم که استاد میان حرفم آمد و گفت: نه این مشاهده نیست تو قضاوت کردی و گفتی چه زیباست. در مشاهده فقط باید دید هر قضاوتی تو را از مشاهده گری میاندازد باید بدانی آن آگاهی خاصی که ما به دنبال آن می گردیم فقط در وضعیت بی ذهنی به سراغمان می آید

- «يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُم مَوعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُم وَ شَفَاءً لِمَا في الصُّدور وَ هُدى وَرَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ قُل بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبذلكَ فَلْيَفْرِحُوا، هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ».

می بینید شادمانی به فضل و رحمت خداوند همان موعظه ای است که برای تمامی مردم آمده است که این موعظه هم روان درمانی غم هاست، هم هدایت و رحمت است.

شجاعانه بگویند که حتی موسم گریه میان بری است که نشاط شما را برای کار فردا دو چندان میکند. به آنها بگویید که خداوند شما را شاداب با سینه ای مالامال از حقیقت خواهی و سازندگی میخواهد. با آنها بگوئید که غم مرگ است خود شیطان است.

شادی و نشاط را از مردم نگیرید.
نشاط آنان را در تضاد با خود ندانید. این شادی و شعف و نشاط نیست که مفسده می آورد. بلکه فساد زاده یأس و غم و بلاتکلیفی است نشاط مردم را ذبح شرعی نکنید، بگذارید شاداب و با شور و شعف سرنوشتشان را آباد کنند

عجب جمله عاشقانه ای چه شاهکار بدیعی!
«اصْتَنَعْتُكَ لِنَفْسى».
نگفتم خدا هم عاشق است نگفتم که او هم تنهاست
...
چه عاشقانه در گوشم زمزمه میکند تو را برای خودم ساخته ام. بند دلم پاره میشود.

به اعتقاد من در عشق نیز چنین است، یعنی معشوق هم خود عاشق باید باشد و عاشق معشوق معشوقه خود!!!

این جاست که هر وظیفه ای که این یکی دارد بر آن دیگر نیز مترتب است. بر عکس آنکه خیلی ها تصور کرده اند، هیچ چیز یک طرفه ای وجود ندارد هر دو وظیفه مند و مسئول اند. پس اشتباه است که فکر کنیم این فقط عاشق است که باید بسوزد و آب شود و دم بر نیاورد! اگر لذت است برای هر دو است و اگر سوز و گداز و هجران است باز برای هر دو!

عشق بزرگترین نقطه ضعف انسان است. باید آن را به نقطه قوت تبدیل کرد. این راز عشق است.

... ورود بی مقدمه به آن هلاکت است، زندگی سوز است و خسران!
دنیایش دنیایی دیگر است روابطش از نوعی دیگر است
رنگش بویش مزه اش دردش زخمش مرحمش نگاه و توجه اش قانون خاص خود را دارد. برای همین است که دنیای عاشق از فضا و دنیای عادی ما بیرون است به همین علت است که به او می گویند مجنون و دیوانه

تا بحال فکر میکردم دنیا سجن مؤمن است!
اینچنین هم که باشد من مسجون عاشقی نمی بینم

ما بقا را برای نشاط و شادی میخواهیم. بقا در فضای غم احکام دیگر را معطل میگذارد سازندگی را می میراند و ریشه امید را می سوزاند و اگر چنین شود گناهی نابخشودنی است. أنه لا ييأس من روح الله الا القوم الكافرون ـ يأس و اندوه صفت کافران است نه مؤمنان

فهم من میگوید اصالت با شور و نشاط است نه با گریه و غم

گریه و ندبه بر پاکی، حمام روح است ولی توقف در آن جایز نیست. چنانکه هیچ کس همیشه در حمام نمی ماند!

گریه بر پاکی، روح را آرام می کند، آنگاه آن را برای ورود به نشاط و شادی بی حد و حصر آماده میکند.

خوب مگر کائنات خرند!؟ یا نان خور مفت میخواهند!؟ یعنی خدا و فرشتگان و عرش و فرش و كرام الکاتبین و.....
همه بیکار نشسته اند و منتظر درخواست یک آدم زبون بزدل بی غیرت ترسوی مفت خور که حتی به اندازه یک ارزن شعور و معرفت ندارد و حتی نمیداند از قدرت تفویض شده به او چگونه استفاده کند ووو.... بیایند بیست و چهار ساعته ما حصل حماقتهای او را رفع و رجوع کنند و هی لقمه بجوند و در دهان او بگذارند... زهی خیال باطل!

اینگونه آدمها بیهوده به وضع موجود اعتراض نکنند حتى زحمت نیایش و ضجه به خود ندهند که هیچگونه مساعدتی از آسمان بر ایشان نازل نخواهد شد، آخر مگر می شود انسان به خدا توهین کند بعد از آنطرف انتظار مدد و یاری و امداد غیبی داشته باشد!؟

اینگونه آدمها بیهوده به وضع موجود اعتراض نکنند حتى زحمت نیایش و ضجه به خود ندهند که هیچگونه مساعدتی از آسمان بر ایشان نازل نخواهد شد، آخر مگر می شود انسان به خدا توهین کند بعد از آنطرف انتظار مدد و یاری و امداد غیبی داشته باشد!؟

اینگونه آدمها بیهوده به وضع موجود اعتراض نکنند حتى زحمت نیایش و ضجه به خود ندهند که هیچگونه مساعدتی از آسمان بر ایشان نازل نخواهد شد، آخر مگر می شود انسان به خدا توهین کند بعد از آنطرف انتظار مدد و یاری و امداد غیبی داشته باشد!؟

... بی حیا مستقیماً به شعور ما توهین می کند، آن هم به ما، ما که برای او سنگ تمام گذاشته ایم و جلوی شیطان رجز احسن الخالقین خوانده ایم.

خدا از آدمهایی که خود را می بازند نفرت دارد خوشش نمی آید بارها خودش این را در خلوت و جلوت به من گفته است... جهالت را ببین این همه قدرت و استعداد به او داده ایم از روح خودمان در او دمیده ایم، تکریمش کرده ایم همه پدیده ها را به زیر سلطه اش در آورده ایم آنوقت اینجا نشسته کز کرده زانوی غم به بغل گرفته و هی نق می زند کاسه چه کنم را به رخ می کشد، جاهل نمی داند که اینکار توهین مستقیم به ماست ما که خداوند خدا هستیم.

"شاد باشید. نشاط را زنده کنید تنها راه همین است.
خداوند اینچنین خواسته است راههای کور تکرار شده را با روزهای بی تکرار عمرتان تجربه نکنید این کاسه چه کنم را که ابلیس غم به دست شما داده است به سنگی بکوبید و بشکنید. بگذارید چشمه های شادی و نشاط از درونتان بجوشد فوران بزند و موجش به صورت اطرافیان بتابد.... اصلاح امور از اینجا آغاز می شود "

به خاطر داشته باشید... کار امروز را به فردا نگذارید. کسی را پیدا کنید تا در زندگی به شما کمک کند. به همه احترام بگذارید. بدانید که زندگی همیشه بر وفق مرادتان نیست و گاهی اوقات شکست می‌خورید. ولی ریسک کنید، در مقابل با دشواری قوی باشید، با زورگویی ها مقابله کنید، شکست خورده ها رو بالا بکشید و هرگز تسلیم نشوید. اگر این کار را انجام دهید در این صورت میتوانید زندگی خود را به شکلی بهتر تغییر دهید... و حتی شاید دنیا را

زندگی یک جدال است و همواره زمینه های شکست وجود دارد ولی کسانی که با ترس از شکست، سختی یا دردسر زندگی می‌کنند، هرگز به ظرفیت های واقعی خود دست نمی‌یابند. بدون غلبه بر محدودیت ها، بدون سُر خوردن با سر به سمت موانع، بدون نشان دادن جسارت زیاد، هرگز نمیفهمید که واقعا چه چیزی در زندگی تان امکان پذیر است.

شما تاوان شکست های خود را می‌دهید، ولی اگر مقاومت داشته باشید، اگه اجازه دهید تا این شکست ها به شما درس بدهند و قدرت شما را افزایش دهند، در این صورت برای هدایت سخت ترین و دشوار ترین لحظات زندگی خود آماده خواهید بود.

گاهی عمل بسیار ساده ای (که حس خوبی بهتان بدهد) مانند مرتب کردند تختخوابتان می‌تواند نیروی انگیزشی لازم برای شروع بهتر روز را در شما ایجاد کند.

برخلاف کتاب اول این تا اینجا خیلی غیر قابل تحمل بود. ولی یه فرصت دیگه....