Woetoe > Recent Status Updates

‘Een paar mirakels grote zeevogels vlogens eerst met ons mee. Ik had geen idee wat het waren, vroeg het Aleksej, maar door het gieren van de elementen hoorde hij me kennelijk niet. Plots was de luchtescorte verdwenen. Het water werd wat kalmer; de zon gaf warmte.’

‘In het mintgroene schijnsel van de maan doemde het nachtelijke landschap op, maar de duizelingwekkende dieptes leken hem niet te deren. Hij gaf vol gas, remde, gaf weer vol gas.’

‘De geschiedenis herhaalde zich niet, had iemand eens gezegd, nee: de geschiedenis rijmde.’

‘De vijver in het park was spiegelglad. Drie ernstig kijkende schoolmeisjes met boeken in hun armen liepen er zwijgend omheen. Op het grasveld lag een zwerver opgekruld in zijn eigen dronkenschap. Door de bomen heen schemerde de groene koepel van het Taurische Paleis.’

‘Door de vroeg ondergaande zon verkeerde mijn straat nu bijna geheel in een oranjerode gloed; het schijnsel van de herfst waarin de naderende winter al besloten zat.’

Zo’n boek waarvan ik mij niet meer kan herinneren waar of wanneer ik het heb aangeschaft. Kan me alleen heugen dat ik er een tijd heb naar staan kijken en dacht: ‘Ik heb weer eens zin om een roman te lezen’. Natuurlijk sprak de titel mij aan vanwege de benoeming van Tsjaikovski, ookal heeft deze Russische compinist volgend mij verder niks te maken met het verhaal. Ik ben benieuwd!

“Ik heb mezelf weer zien staan. Met die kat. In Rotterdam op de Lijnbaan.”

“Jullie leefden beestachtig gelukkig, en daar is gewoon een eind aan gekomen.”

De film heb ik wel gezien. Ik was toen 17 jaar en ik kan mij herinneren geschokt te zijn dat Olga uiteindelijk getroffen word door kanker. Een introductie tot het idee dat iemand liefhebben ook een kwelling kan zijn, dat het leven op elk moment een ongunstige wending kan krijgen. Verlies, daar stond ik toen opzeker niet voor open. Ik wist immers niet wat het was. Geluk was toch altijd nabij als we verliefd waren?

Bij nader inzien begrijp ik dat mijn moeder mij voor was, want ik snap bij god niet waarom dit boek in een lijst voor 12-jarige kinderen te vinden was 😂

Zoals ik vanaf kinds af aan al deed: op m’n gevoel af. Puur de titel sprak me aan en daar was de keuze op gebaseerd. Maar mijn moeder was er snel bij en raadde mij af om dit te lezen vanwege het feit dat het “echt een boek voor vrouwen is”. Toen toch maar voor “Pizza Maffia” gegaan… Ik vraag me tot op de dag van vandaag af: Wat als ik hem wel gelezen had toentertijd?

Ja, ja… Na zo’n 13 jaar bekend te zijn met deze titel ga ook ik de Nederlandse “klassieker” een kans geven. Hij stond op de boekenlijst voor Nederlands, toen ik in HAVO 2 zat. Welk boek moest ik nou eens gaan lezen?

“The problem is the solution.”

“JA

Het kan ieder moment gebeuren, orkaan, aardbeving, armageddon. Het kan gebeuren.
Of zonneschijn, liefd, verlossing.

Het kan, weet je. Daarom worden we wakker en kijken we naar buiten — geen garanties in dit leven.

Maar een paar bonussen, zoals ochtend, zoals dit moment, zoals middag, zoals avond.”

“Het is niet een kwestie van geloof, het is een kwestie van doen!”

“Als we aandachtig ademen beoefenen, merken we de niet terzake doende complicaties die we toevoegen aan ons fundamentele zijn; we zien wat we doen om de knopen en bochten in ons leven te creëren. Dit bewustzijn leert ons terug te keren naar een eenvoudiger, minder uitputtende manier van zijn en weten.”

“Volgens de klassieke Boeddhistische leer, zijn er tien ‘boeien’ die ons vastketenen aan de niet-ontwaakte staat. Het zijn:

Zelfbegoocheling
Twijfel en scepsis
Gehechtheid aan louter regeld en rituelen
Lust
Kwaadwilligheid
Verlangen naar een rijk materieel bestaan
Verlangen naar bovennormale ervaringen
Trots
Rusteloosheid
Onwetendheid.”

“Verlichting gaat over de werkelijkheid — de dingen precies zoals ze zijn.”

“Als je jouw vorige leven wilt kennen, kijk dan naar je huidige omstandigheden; als je jouw toekomst wilt kennen, kijk dan naar jouw huidige handelingen.”

“We geloven in een volgende dag die we niet hebben gezien. Dat is geloof.”

“Verborgen schaduwkanten drijven ons naar plekken waar we misschien niet naartoe willen. Hoe minder we in staat zijn onze persoonlijke duisternis, onze persoonlijke demonen onder ogen te zien, hoe meer we er op andere, minder bewuste manieren mee geconfronteerd worden. We zoeken in onze schaduw in het gezicht van anderen; we trekken hem zelf aan.”

“De authentieke lessen die we leren blijven ons bij, maar de speciale effecten zullen snel verdwijnen. Alles wat op de berg Fuji groeit komt en gaat, maar de berg blijft. Om kort te gaan, dwaal niet af van de rode draad in het verhaal. Blijf doorgaan. Tienduizend jaar, recht vooruit. Nu.”

“Schuren zijn afgebrand
nu
kan ik de maan zien.”