Status Updates From بخشودن

فردی که می‌بخشاید با چشمان باز به روشنی می‌بیند که در عمل فرد متعرض چه خطایی وجود داشته است، و می‌داند که فرد متعرض تا چه حد مسئولیت این تعرض را به عهده دارد، اما باز این توانایی را دارد که تدبیری برای غلبه بر احساس خصومتش نسبت به او بیندیشد.

خطای بزرگی است که گمان بریم اصرار بر اجرای عدالت که نشات گرفته از بیزاری نسبت به عمل ستمکاران و متعرضان در نقض اصول اخلاقی است معادل همان اصرار بر انتقامجویی و کینه‌کشی است.

بخشودن مستلزم غلبه بر چیزی در درون خودمان است، غلبه بر جنبه‌ای از واکنش طبیعی‌مان نسبت به ستمی که بر ما رفته است. پس باید ببینیم آن حالت‌های روحی و روانی که جفا و ستم در ما برمی‌انگیزد کدامند، و برای اینکه بتوانیم ببخشاییم بر کدامیک از آنها باید غلبه کنیم؟

خیلی به مسئله بخشش فکر میکنم
در مورد بخشش خودمون قانع کردن خودمون راحته... ما شایسته بخششیم چون باید اشتباه می کردیم تا راه درست رو پیدا کنیم اما وقتی به بخشش دیگران فکر میکنم برام بغرنج میشه... بخشش بی قید و شرط درسته؟
الان جوابم اینه: نمیشه کسی رو بخشید که خودش رو مستحق مجازات نمیدونه...