Status Updates From Το βιβλίο της Κατερίνας

Το ξεκίνησα μόλις πριν λίγες ώρες αρνούμενη να το αφήσω από τα χέρια μου.. το άφησα εν τέλη λόγω ανωτέρας βίας (αϋπνία) αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να τελειώσει.. σίγουρα το επόμενο βιβλίο "η άλλη Κατερίνα" κάνει αυτό το συναίσθημα λιγότερο επώδυνο.

Πάμε να γίνουμε χάλια!

oof the TRAUMA

"Εναισθησία"

"Ο ύπνος είναι για τους πεθαμένους" λέω, γεμάτη περιφροσύνη για τα ροχαλητά του εξουθενωμένου (και ηλικιωμένου) μου πατέρα, ή για τα μουρμουρητά, το βήχα και τα βογγητά της μάνας μου που, θες το ένα πλεμόνι, θες τα όσα δεν ζούσε, έκανε έναν ύπνο πιο ανήσυχο κι απ' του Μάκβεθ που δεν κοιμότανε ποτέ.

ενδιαφέρον να διαβάζω τις συμπεριφορές της διπολικής διαταραχής σε μια άλλη εποχή, αλλά και σε μια πιο ακραία διάσταση από τον τρόπο που τη βιώνω εγώ

"όταν 4 αδέρφια καταλήγουν στα σαράντα τους να ζουν και τα τέσσερα με ψυχοφάρμακα, κάτι πολύ κακό έχει συμβεί στα παιδικά τους χρόνια"

omg, το λατρεύω.

Μου αρεσει παρα πολυ η κωμικοτραγικη αφηγηση. Γελαω μονη μου και δυο παραγραφους παρακατω στεναχωριεμαι. Το μονο που φοβάμαι ειναι οτι θα μπερδευτω με τα πολλα ονοματα..

Κορτουλι μου χεις παρει την καρδια

*Προτεινετε αλλα βιβλιαρακια του

Well, Sylvia Plath did NOT commit suicide by falling inside a river after putting rocks in her pockets, that only happened in the movie "Hours"; she killed herself with gas inside her own kitchen. Pity no editor caught that :(

Unexpectedly addictive and hard to put down, mainly because of the exquisite writing. I'm seriously impressed!

There's been a lot of talk about this book in Greece lately, it was even turned into a play with great success, and some friends have been urging me to pick it up for a while so I finally gave in. The story is the life of the writer's mother who was clinically depressed. It's been ages since I last read a book in greek, but so far, the writing is superb and the story captivating.

το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό. δηλαδή στ' αλήθεια όλοι αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στο ίδιο σόι??? really???

Καθηλωτικό!! Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου!! Μαύρες εικόνες, μαύρα συναισθήματα που σε προκαλούν να σκεφτείς..να σκεφτείς για μέρες..

Αγαπώ.

Δεν μπορώ να σταματήσω

Κάπως καταθλιπτικό.Οχι καταλληλο για αναγνωση σε αιθουσα αναμονης νοσοκομειο,αλλα μου αρεσει.

Εναισθησία

"Όταν αυτή η γυναίκα που πέρασε τόσα, κατάφερε να επιβιώσει, με τι θράσος τολμάω και σκέφτομαι την αυτοκτονία κάθε τρεις και λίγο; Μακάρι να μας έσωζε η δυστυχία των άλλων - μα όπως και η ευτυχία τους, τις στιγμές της μοναξιάς και της απόγνωσης, μοιάζει αδιάφορη, ξένη. Ξέρεις τι θα πει να μισείς τόσο πολύ τον εαυτό σου, που... Ξέρω, Κατερίνα. Σκάσε."

"...μα γρήγορα, όπως όλοι οι μοναχικοί άνθρωποι, γίνεται ομιλητικότατη..."

Εκπληκτικό!

Συγκλονιστικό βιβλίο,απεικονίζει ένα σχεδόν ''καταραμένο'' γενεαλογικό δέντρο έρμαιο μιας χρόνιας τρέλας η οποία δε βρίσκει διέξοδο σε κανένα συγγενικό κομμάτι. Μια σκληρή αντιμετώπιση μιας αμφιλεγόμενης ασθένειας και το ψυχικό σθένος στο να αντιμετωπίσεις φωνές που σε πανικοβάλλουν και σε ωθούν να προβείς σε ακραίες πράξεις. Έχω ακόμα σελίδες μπροστά μου,αλλά θα μπει σίγουρα στην κορυφή των προτιμήσεων μου!

Με πετάει από την οδύνη στο γέλιο και τούμπαλιν. Κάτι που μου έχει ξανασυμβεί με τον Σεντάρις. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαβάζω Κορτώ και ανακαλώ τη γραφή τού Σεντάρις. Υπάρχουν αναλογίες: το χιούμορ, ο ανελέητος σαρκασμός, ο σχεδόν κυνικός τρόπος με τον οποίον αποκαλύπτονται και αποκαλύπτουν τους οικείους τους, χωρίς όμως να τους προδίδουν και να αφήνουν περιθώρια στον αναγνώστη να σκεφτεί κάτι διαφορετικό.