Mahbubeh

“مادر گفت: شما خیال می‌کنید که پدر دشمن شماست. اما اشتباه می‌کنید.
آیدین گفت: من میدانم که چه می‌خواهی بگویی. اما خوشبختی او با من خیلی فرق دارد. به شاخه‌های درخت کاج نگاه کرد که باد می‌تکاندشان و سیخ‌های کاج، سبز سبز بر زمین می‌ریخت.”
― عباس معروفی, سمفونی مردگان

“...دیگر چه می ماند که سر راه بر جای گذاشته باشد، غصه هایش؟ نه! به یقین که سهم خود را همراه برده است. به یقین برده است. این را دیگر نمی شود از خود کند و دور انداخت. این را دیگر نمی توان به کسی واگذار کرد...”
― محمود دولت‌آبادی, جای خالی سلوچ

“حسرت می‌خورد به چرخی که در شبانه‌روز حتما می‌گشت و او در هیچ‌ کجای آن جا نداشت، به سکوت خو می‌گرفت و آن‌قدر بی‌حضور شده بود که همه فراموشش گرده بودند. انگار به دنیا آمده بود که تنها باشد.”
― عباس معروفی, سمفونی مردگان

“اخوی! دیگر خرابی از حد گذشته.. باید بار و بنه را بست.”
― عباس معروفی, سمفونی مردگان