ناصر اسدی

“حالا دیگر [با وجود قوانین نظارت بر دولت توسط دستگاه‌ها] آیا دولتى جرأت مى‌کند برخلاف مصالح ملت قدمى بردارد؟ خیر. اما به یک شرط. آن شرط چیست؟ خواهش مى‌کنم این جمله را به اعماق ضمیر اجتماعى و اسلامی‌تان بفرستید، چون باور کنید اگر مفاد این جمله در اعماق ضمیر اسلامى و اجتماعى ما زنده نماند، مانند هر انقلابى که در معرض خطر است، انقلاب ما نیز چنین خواهد بود. به شرط حضور آگاهانه یک یک افراد امت در اداره جامعه. «به من چه» و «به تو چه» در جامعه اسلامى وجود ندارد. بله به یک معنا درست است. «به تو چه» در هنگامى که در قلمرو دیگران دخالت بیجا مى کنى، اما اگر نظارت مى‌کنی «به تو چه» و «به من چه» معنى ندارد. براى نظارت «به من چه» و «به تو چه» وجود ندارد، اما براى دخالت، البته «به تو چه» و «به من چه» وجود دارد. دخالت نه، نظارت آرى.”
― Sayyid Mohammad Hosseini Beheshti, م‍ب‍ان‍ی‌ ن‍ظری‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌: گ‍ف‍ت‍اره‍ای‌ ح‍س‍ی‍ن‍ه‌ ارش‍اد و م‍ش‍ه‍د ب‍ه‌ان‍ض‍م‍ام‌ م‍ت‍ن‌ ک‍ام‍ل‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌ م‍ص‍وب‍ه‌ س‍ال‌ ۱۳۵۸

“من هیچ وقت حس نکردم، اون زن کنارم نیست. زنی که من داشتم و مادری که این بچه داشته، با مردن ناپدید نمی شه.

از رمان مردی که زندگی اش مرده بود
محمد تقی حسن زاده توکلی”
― محمد تقی حسن زاده توکلی

“آدمي بارها و بارها در رؤياهاي شبانه‌ي خويش ناشناخته و چهره‌هاي بي‌صورت آن را تجربه‌كرده‌است و زماني كه خواسته‌است از تجربه‌اي فراتر از جهان ديدار سخن‌بگويد، به ساختن چهره‌هاي غريب و ماجراهاي شگرفي پرداخته‌است كه از جهان و زندگي روزمره‌ي او فاصله‌گرفته‌اند و به ياري نماد‌پردازي‌هاي گوناگون توانسته‌اند جهان ديگري بسازند كه آدمي هر‌گاه به آن مي‌نگرد، تجربه‌ي ديگرسان آن را از تجربه‌هاي اين جهاني تميز‌دهد.”
― محمد تقی حسن زاده توکلی

“طفلی به نام شادی، دیریست گم شده ست/ با چشم های روشن براق/ با گیسویی بلند به بالای آرزو/ هر کس ازو نشانی دارد ما را کند خبر/ این هم نشان ما :/ یک سو خلیج فارس / سوی دگر خزر”
― محمد رضا شفیعی کدکنی