ناصر اسدی

“کە ژن نەبوو... ژیان چییە
با هەزار ساڵیش من بژیم!؟
کە ماڵ مۆسیقای تیانەبوو
ئیتر "گوێ" بۆ ئەبێ؟”
― Sherko Bekas, شێرکۆ بێکەس

“حالا دیگر [با وجود قوانین نظارت بر دولت توسط دستگاه‌ها] آیا دولتى جرأت مى‌کند برخلاف مصالح ملت قدمى بردارد؟ خیر. اما به یک شرط. آن شرط چیست؟ خواهش مى‌کنم این جمله را به اعماق ضمیر اجتماعى و اسلامی‌تان بفرستید، چون باور کنید اگر مفاد این جمله در اعماق ضمیر اسلامى و اجتماعى ما زنده نماند، مانند هر انقلابى که در معرض خطر است، انقلاب ما نیز چنین خواهد بود. به شرط حضور آگاهانه یک یک افراد امت در اداره جامعه. «به من چه» و «به تو چه» در جامعه اسلامى وجود ندارد. بله به یک معنا درست است. «به تو چه» در هنگامى که در قلمرو دیگران دخالت بیجا مى کنى، اما اگر نظارت مى‌کنی «به تو چه» و «به من چه» معنى ندارد. براى نظارت «به من چه» و «به تو چه» وجود ندارد، اما براى دخالت، البته «به تو چه» و «به من چه» وجود دارد. دخالت نه، نظارت آرى.”
― Sayyid Mohammad Hosseini Beheshti, م‍ب‍ان‍ی‌ ن‍ظری‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌: گ‍ف‍ت‍اره‍ای‌ ح‍س‍ی‍ن‍ه‌ ارش‍اد و م‍ش‍ه‍د ب‍ه‌ان‍ض‍م‍ام‌ م‍ت‍ن‌ ک‍ام‍ل‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌ م‍ص‍وب‍ه‌ س‍ال‌ ۱۳۵۸

“به مسلمان ها گفته مى‌شود اَطیعوالرَّسولَ: باید از این پیامبر فرمان ببرید. تعیینى است، ولى تحمیلى نیست. چون وقتى مسلمانان به فرزند عبداللّه به عنوان نبى‌الله و رسول اللّه معتقد شدند و ایمان آوردند، زمینه قبول اطاعت او را با خود در دل دارند. تعیینى هست ولى تحمیلى نیست.

ولى امروز در این عصر غیبتِ امامِ معصومِ منصوبِ منصوص، در این عصر، امامت، دیگر تعیینى نیست؛ تحمیلى هم نیست؛ بلکه شناختنى و پذیرفتنى یا انتخابى است. بنابراین رابطه امت و امامت در عصر ما یک رابطه مشخص است. دقت بفرمایید! شناختن آگاهانه و پذیرفتن نه تعیین و نه تحمیل. شما در طول این قرن‌هاى متمادى هیچ جا خوانده‌اید یا از هیچ کس شنیده‌اید که مرجع تقلید و رهبر دینى را به مردم تحمیل کرده باشند و بگویند مجبورید از او تقلید کنید؟ آیا شما تا به حال شنیده یا خوانده‌اید؟ این امامت و امت نسبت به یکدیگر مسئول و متعهدند. با تعهد و مسئولیت متقابل.”
― Sayyid Mohammad Hosseini Beheshti, م‍ب‍ان‍ی‌ ن‍ظری‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌: گ‍ف‍ت‍اره‍ای‌ ح‍س‍ی‍ن‍ه‌ ارش‍اد و م‍ش‍ه‍د ب‍ه‌ان‍ض‍م‍ام‌ م‍ت‍ن‌ ک‍ام‍ل‌ ق‍ان‍ون‌ اس‍اس‍ی‌ م‍ص‍وب‍ه‌ س‍ال‌ ۱۳۵۸

“زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
...ظرف امروز، پر از بودن توست”
― سهراب سپهری