Afsin

“خال به کنج لب یکی، طرۀ مشک فام دو
وای به حال مرغ دل، دانه یکی و دام دو

محتسب است و شیخ و من، صحبت عشق در میان
چون بکنم مجابشان؟ پخته یکی و خام دو

حامله خم ز دخت رز، باده کشان به گرد او
طفل حرام زاده بین، باب یکی و مام دو

ساقی ماه روی من، از چه نشسته غافلی؟
باده بیار و می بده، نقد یکی و وام دو

مست دو چشم دلربا همچو قرابه پر ز می
در کف ترک مست بین، باده یکی و جام دو

از رخ و زلفت ای صنم روز من است همچو شب
وای به روزگار من، روز یکی و شام دو

کشته به تیر ابرویت گشته هزار همچو من
بسته به تیر جادویت، میم یکی و لام دو

وعده وصل می‏ دهی، لیک وفا نمی‏ کنی
من به جهان ندیده ‏ام، مرد یکی کلام دو”
― طاهره قره‏ العین