Netherlands & Flanders group discussion
Nederlandse/Vlaamse auteurs
>
Fictie van Nederlands-Vlaamse auteurs / Dutch-Flemish fiction
Rene wrote: "Ik ben "De wereld gaat aan vlijt ten onder" van Max Dendermonde aan het lezen (net begonnen). Je kunt het gratis en legaal downloaden als pdf van dbnl.nl (of is het nldb.nl?). Ik heb het daarna met..."Ik ben wel nieuwsgierig naar je bevindingen... Zelf herlees ik niet snel iets want ik heb nog zoveel ongelezen boeken die ik dolgraag wil lezen :-) en die gaan voor. Maar zo heel af en toe pak ik iets waarvan ik weet dat ik het, heel lang geleden, ook heb gelezen, hoewel ik mij de inhoud van het boek totaal niet meer kan herinneren. Op het moment lees ik bijvoorbeeld een Nederlandse vertaling van Bonjour Tristesse. Ik weet dat ik het boek ruim 30 jaar geleden in het Frans gelezen heb, voor mijn eindexamenlijst, maar als je mij vorige week had gevraagd waarover het ging, had ik je het antwoord schuldig moeten blijven. Gek genoeg 'herken' ik tijdens het lezen de tekst, dus blijkbaar is het boek toch nog ergens, goed opgeslagen en blijkbaar ver weggestopt, aanwezig in mijn geheugen :-) Ik ben benieuwd of jij een soortgelijke ervaring hebt.
Ik ben op dit moment bezig in Sara Burgerhart, een boek dat ik een aantal jaar geleden voor een college heb moeten lezen, maar door een gebrek aan tijd toen overgeslagen heb. Het leest niet heel snel, maar de brieven zijn prachtig. Ik ben nu op zoek naar gelegenheden om uitdrukkingen als 'rare schommel' toe te gaan passen.
Lees binnenkort Burgemeester van beroep door Bert Blase, de huidige burgemeester van mijn woonplaats Alblasserdam. Het is een boek met waargebeurde verhalen van gebeurtenissen waar Blase sinds de aanvang van zijn (eerste) burgemeesterschap in november 2009 mee te maken heeft gekregen.
@booklovinglady Ik heb De Wereld gaat aan Vlijt ten Onder nu uit, en het viel me nu behoorlijk tegen. Eigenlijk een beetje saai. Misschien leven we nu in een tijd waarin het toekomstperspectief uit het boek werkelijkheid is?
Rene wrote: "@booklovinglady Ik heb De Wereld gaat aan Vlijt ten Onder nu uit, en het viel me nu behoorlijk tegen. Eigenlijk een beetje saai. Misschien leven we nu in een tijd waarin het toekomstperspectief uit..."Ik ken De wereld gaat aan vlijt ten onder zelf niet, maar vond het wel interessant om te horen dat je smaak veranderd blijkt. Ik heb Bonjour Tristesse inmiddels herlezen en het beviel mij nog net zo goed als een slordige 30 jaar geleden, hoewel ik nu door mijn huidige leeftijd natuurlijk anders naar het boek/verhaal kijk dan toen ik een tiener was en het voor het eerst las.
Ik heb afgelopen weekend Jacoba, Dochter van Holland uitgelezen maar moet nu nog even de tijd vinden om een (uitgebreide) reactie te plaatsen bij de eerste group read, waar het boek door diverse lezers besproken is.Inmiddels ben ik, op aanraden van mijn broer, eindelijk eens begonnen aan De donkere kamer van Damokles van W.F. Hermans. We hadden het vorige week over boeken en onze eindexamenleeslijsten ;-) en toen kwam De donkere kamer van Damokles ter sprake. Toen ik zei dat ik het boek ooit eens gekocht had, maar dat het al ruim twintig jaar ongelezen op mijn boekenplank stond, kreeg ik prompt het dringende advies om het meteen eens te gaan lezen...
Booklovinglady wrote: "Rene wrote: "@booklovinglady Ik heb De Wereld gaat aan Vlijt ten Onder nu uit, en het viel me nu behoorlijk tegen. Eigenlijk een beetje saai. Misschien leven we nu in een tijd waarin het toekomstpe..."@bookloinglady Dat zal bij mij zeker ook wel meespelen. Dat anders tegen een boek aankijken. Een tijdsverloop van pakweg 50 jaar is natuurlijk niet niks! Maar boeken raken ook gedateerd. Bonjour Tristesse niet, kennelijk.
Rene wrote: "Booklovinglady wrote: "Rene wrote: "@booklovinglady Ik heb De Wereld gaat aan Vlijt ten Onder nu uit, en het viel me nu behoorlijk tegen. Eigenlijk een beetje saai. Misschien leven we nu in een tij..."Boeken raken inderdaad gedateerd, maar voor mij is dat één van de charmes van literatuur: Goede boeken (denk aan klassiekers) geven immers een perfect tijdsbeeld :-)
Heb bijna 'Bonita Avenue' uit van Buwalda. Resultaat: al een week chronisch slaapgebrek. Dit boek is echt té goed om weg te leggen!
Ik heb deze week, op aanraden van mijn broer, eindelijk De donkere kamer van Damokles gelezen. Wat een ontzettend goed boek! Ik heb het boek ruim twintig jaar geleden gekocht omdat het één van die toppers in de Nederlandse literatuur is waarvan ik vind dat ik het eigenlijk gelezen moet hebben. Maar door een boekbespreking van één van mijn medeleerlingen op de middelbare school heb ik heel lang gedacht dat het een ‘oorlogsroman’ was, en ik houd niet zo van oorlogsromans... Ik heb het daarom heel lang laten liggen. Maar hoewel het verhaal in Tweede Wereldoorlog speelt is het geen echte oorlogsroman. Het is eerder een, zéér sterke, psychologische roman (en een absolute aanrader voor iedereen die het boek nog niet gelezen heeft).
Ik heb nog twee ongelezen boeken van Hermans staan, ben benieuwd of die ook zo goed zijn.
Lees Robinson van Doeschka Meijsing. Meer een novelle dan een roman, maar het valt niet tegen. Wellicht dat ik haar laatste werk —Over de liefde— ook nog eens ga lezen.
Ik ga beginnen aan De macht van een maîtresse : hoe passie en politiek de laatste prins fataal werden van Rene Diekstra . Ik weet op voorhand heel weinig over het boek, alleen dat het goede recensies had, dus ik ben benieuwd.
Ik ben net begonnen met het lezen van de Libris Shortlist. Ik begin met Het bloed in onze aderen (omdat dat het grootste gevaarte was tussen de boeken die ik al in huis heb) en dat bevalt na 200 pagina's alvast goed.
Die —Het bloed in onze aderen— staat hier ook nog in de kast. Over een poos ook nog eens beginnen lezen..Net als het ook genomineerde Tonio. Een requiemroman (Dat —nog— niet in de kast staat).
Het lezen van de Libris Shortlist vordert gestaag. Ik ben nu op de helft, Het bloed in onze aderen (4.5*), Gelukkig zijn we machteloos (4*) en Naar de overkant van de nacht (5*) zijn allemaal uit. Ik heb nog wat bibliotheekboeken liggen die binnenkort terug moeten dus die gaan nu even voor, maar daarna is de andere helft van de Shortlist aan de beurt. En daarna de nu veel te grote stapel boeken (ze passen niet meer op hun plankje) die al wel gekocht, maar nog niet gelezen zijn.
Hoewel
Hele dagen in de regen
van de in Suriname geboren, maar in Nederland wonende en werkende, schrijfster Henna Goudzand Nahar lekker vlot weg leest en het verhaal slechts twee dagen beslaat, is het een complex boek waarin je heel veel informatie krijgt over de verhoudingen in Suriname na de machtsovername door de militairen. (Volgens zeggen is het in het boek voorkomende fictieve stadje Abseba gebaseerd op het werkelijk bestaande grensplaatsje Albina).Er wordt een fascinerend beeld geschilderd van het leven in het algemeen, en van vier mensen in het bijzonder, in een dorp in Suriname gelegen aan de grensrivier met Frans Guyana. De verhouding tussen de Marron (afstammelingen van gevluchte slaven) en de kleurlingen was voor mij een ‘eye opener’. Ik had geen idee dat de relatie tussen deze twee groepen sterk leek op de ‘apartheid’ die Zuid-Afrika gekend heeft of op de segregatie politiek/rassenscheiding zoals die in de zuidelijke staten van de USA voorkwam. Men leeft in het tropische grensstadje Abseba in twee verschillende delen van het plaatsje en het contrast tussen de twee delen is scherp. Er is het Marron dorp en er is de kleurlingenwijk, en hoewel het niet verboden is hebben de bewoners van jongst af aan geleerd dat je niet in elkaars woongebied komt. Tekenend hiervoor vond ik het beeld van de Marron kinderen die een spelletje doen wie er het verst in de straat van de kleurlingenwijk durft te rennen (en daarna weer meteen terugrennen naar ‘veilig’ gebied), en later Eddie Waarheid, een kleurling en chauffeur van de districtscommissaris Emile Fernandez, die eigenlijk de opdracht van zijn baas om naar het Marron dorp te rijden niet wil opvolgen omdat hem geleerd is dat kleurlingen niet in het Marron dorp komen. Hans Wijnruit, de prediker van de christelijke gemeente, had een Marron moeder en een kleurling vader en staat daardoor min of meer in twee werelden tegelijk. De innerlijke strijd die dit hem oplevert wordt goed beschreven.
De kleurlingen zien de Marron duidelijk als 'inferieur', maar zijn wel van ze afhankelijk voor het vervoer over de rivier naar de goudmijnen, waar een groot aantal van de mannen werken. En aangezien de onverharde weg naar de hoofdstad van het district in het regenseizoen onbegaanbaar is, zijn het ook de Marron die over de rivier mensen naar de hoofdstad en andere plaatsen langs de rivier varen.
Er zijn andere bescrhrijvingen die, tussen neus en lippen door, worden gegeven maar die ik hoogst opvallend vond. Zo is er bijvoorbeeld het enorme verschil tussen de school in het Marron dorp, waar onderwijzer Roy Bandman in zijn eentje les geeft aan een groep van 80 kinderen (terwijl er al jaren subsidie schijnt te zijn voor twee onderwijzers...) en de katholieke school in de kleurlingen wijk waar diverse onderwijzers les geven. Zeer goed beschreven wordt ook de angst die de bevolking van het stadje heeft voor de militairen. Het 'horen, zien en zwijgen' effect is heel duidelijk als Pater De Vries, de katholieke missionaris en enige blanke in het stadje, wordt opgepakt.
Kortom, een uitermate fascinerend boek en een 'must' als je geïnteresseerd bent in, en meer wilt weten over, Suriname.
Opmerking tot slot:
Het valt mij overigens op dat er in de groep zowel Nederlandse als Vlaamse lezers zijn die boeken over de voormalige Belgische kolonie Congo lezen (en hierover schrijven), terwijl ik nog niemand iets heb zien schrijven over boeken die gaan over Suriname of de Nederlandse Antillen. Toch vreemd... Ik vroeg me daardoor af of dit soort boeken niet gelezen wordt, of dat er alleen geen berichten over geplaatst worden?
Ook ik ben bezig met het lezen van de boeken van de Libris shortlist. Tonio en Naar de overkant van de nacht al uit, nu net begonnen in Ik, Hollywood van Jan van Loy. Een dikke pil, maar een onderwerp (de opkomst van Hollywood) dat zeker mijn interesse heeft. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen...
Ik ben momenteel bezig met
van Tom Lanoye. Na Sprakeloos en Heldere hemel was ik erg nieuwsgierig omdat de eerste mij heel erg goed bevallen was, maar de tweede dan weer helemaal niet. Tot nu toe ben ik opnieuw tevreden over de vlotte schrijfstijl van Lanoye waardoor het heel aangenaam lezen is. Net zoals in Sprakeloos doet hij er lang over om 'to the point' te komen, maar dat stoort me allerminst. In beide boeken gaat het over delicate dingen die je in het gewone leven ook niet zomaar uitroept; je wilt het net zo nauwkeurig mogelijk uitleggen zonder dat je daarbij kleine, maar zeer belangrijke details vergeet te vertellen.
Ik kijk er al naar uit om het boek straks uit te lezen!
Ik heb net The Courage Consort van Michel Faber uit. Hij schrijft in het Engels, maar is wel degelijk een Nederlander, voor zover ik begrepen heb.Het is maar een honderdvijftigtal pagina's lang, en ik heb het dan ook in één avond uitgelezen. Ik ben niet helemaal overtuigd, moet ik zeggen. Het is moeilijk om te zeggen waarom ik het boek niet echt super vond. Waarschijnlijk omdat er iets ontbrak dat ik essentieel vind. Of omdat het boek totaal geen risico's neemt.
In deze stijl vind je wel heel wat boeken. En normaal ook wel heel wat betere. Dusja.
Als 'tussendoortje', omdat het gezien het formaat makkelijk mee te nemen was, heb ik Als ik, bij voorbeeld, de geest van mijn moeder op den rand van mijn bed zag zitten : okkulte knipsels uit Couperus van Karel Reijnders gelezen.Als je van het werk van Louis Couperus houdt, dan is dit prachtig geïllustreerde Boekenweekgeschenk uit 1974 een aanrader. Karel Reijnders, Couperus kenner bij uitstek, zet hier diverse fragmenten uit zowel persoonlijke belevenissen als verzonnen verhalen van Couperus bij elkaar en tevens geeft hij een duidelijke inleiding, ook per hoofdstuk, en becommentarieert hij kort de teksten. Het geheel geeft een zeer interessant beeld van het occulte in het werk van Couperus.
Van de gebruikte fragmenten kende ik alleen de stukken uit Korte arabesken en De Stille Kracht. Alle overige teksten waren nieuw voor mij en ik vond dit boekje, mede daardoor, dan ook bijzonder interessant om te lezen.
@BooklovingladyKlinkt interessant! Ik lees graag boeken van Couperus, maar dat boekenweekgeschenk kende ik eigenlijk nog niet. Ik ga eens op zoek.
Zelf heb ik Ik, Hollywood van Jan van Loy inmiddels uit. Het maakte de hooggespannen verwachtingen zeker waar. Een aanrader voor iedereen met een zwak voor het oude Hollywood.
Nu ga ik beginnen in Gelukkig zijn we machteloos van Ivo Victoria. Ik heb nog nooit iets van deze schrijver gelezen, maar het boek is genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Ik laat me verrassen.
@Angela (en andere geïnteresseerden)Boekenweekgeschenken vanaf 1947 t/m 2012 (66 stuks) zijn te vinden op mijn Boekenweekgeschenken plank. Dus mocht je een overzicht zoeken...
Toevoeging 5 juli 2012: De Boekenweekgeschenken zijn inmiddels ook te vinden op een speciale boekenplank van de groep.
Angela wrote: "Ook ik ben bezig met het lezen van de boeken van de Libris shortlist. Tonio en Naar de overkant van de nacht al uit, nu net begonnen in Ik, Hollywood van Jan van Loy. Een dikke pil, maar een ond..."Misschien is het een idee om je 'bevindingen' over Tonio toe te voegen aan de huidige group read? Dat je het boek al gelezen hebt is op zich niet zo'n probleem, als je het vrij recent gelezen hebt tenminste. Je mening over het boek is ongetwijfeld interessant voor de huidige group read lezers.
Ik had graag begonnen met de group read, maar omdat ik nog stapels boeken op de plank heb staan en geen geld heb voor nieuwe ben ik dan maar begonnen met Het Diner van Herman Koch. Waarom deze? Ik had geen zin in een Engelstalige en ben al lang benieuwd naar dit boek :)!
Ik ben vanavond, 9 mei, begonnen in De paus? Daar krijg ik een kind van... van Nico Scheepmaker. Tot op heden heb ik alleen de inleiding gelezen (geheten 'Over de titel'), maar daar zaten al diverse dingen in waar ik heerlijk hardop om heb kunnen lachen... :-) Onder andere een (zeer rake) opmerking over Met twee potten pindakaas naar Moskou van Karel van het Reve.En nee, ik ga niet verklappen waarom ik zo heb kunnen lachen om de inleiding. Als je nieuwsgierig bent geworden, probeer dan gewoon een exemplaar van het boek te pakken te krijgen!
Vandaag De paus? Daar krijg ik een kind van... uitgelezen, een zalig boek om mee te ontspannen en ik heb heerlijk geglimlacht, gegrinnikt, en soms zelfs hardop gelachen.Het boek bestaat uit allemaal korte teksten, voor het merendeel eerder verschenen in de Volkskrant. Naast de vrolijke noot waar ik mij zo kostelijk mee geamuseerd heb, zijn er ook serieuze stukken in het boek aanwezig en tevens stukken tekst die je aan het denken zetten. Maar de komische noot voert toch wel de boventoon.
Vandaag heb ik De kleine keizer, roman over de kleinste mens ter wereld van Jan van der Mast uitgelezen. Een roman gebaseerd op het leven van Gerrit Keizer, een Fries die niet langer werd dan 96 centimeter. Het verhaal speelt zich af aan het eind van de negentiende eeuw als Gerrit furore maakt in Amerika. Een interessante hoofdpersoon en een interessante tijd, maar uiteindelijk had het boek niet zoveel om het lijf. Het beschrijft maar een korte periode uit het leven van Gerrit en niet alles wordt even goed uitgewerkt. Uit het leven van Gerrit Keizer had denk ik meer gehaald kunnen worden.
Nu ga ik beginnen in Volmaakte verdwijning van Derwent Christmas, een van de genomineerde voor de Gouden Strop 2012 (prijs voor de beste Nederlandse thriller).
Ik heb gisteren Publieke Werken uitgelezen. Uiteindelijk vond ik het boek teleurstellend. De schrijfstijl was erg mooi, maar het verhaal kon mij niet erg boeien en met name 1 van de 2 hoofdpersonen: Vedder, irriteerde me alleen maar ontzettend.
Angela wrote: "Nu ga ik beginnen in 'Volmaakte verdwijning' van Derwent Christmas, een van de genomineerde voor de Gouden Strop 2012 (prijs voor de beste Nederlandse thriller).".Dat vind ik nou één van de leuke dingen van de discussies in de groep: Ik had geen idee wie Derwent Christmas was en heb het dus opgezocht. Zoals ik uit de opmerking over 'De Gouden Strop' al opmaakte, schrijft hij misdaadromans en hij heeft voor zijn debuutroman, Twee Tranen de Schaduwprijs ontvangen. De Schaduwprijs (volgens Wikipedia) is een literaire aanmoedigingsprijs, ingesteld in 1997 door het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs, en wordt uitgereikt aan de auteur van het spannendste Nederlandstalige debuut. Zo leer je nog eens wat...
Ik ben benieuwd wat je van Volmaakte verdwijning vindt en zie t.z.t. graag een kort (of lang) berichtje tegemoet bij de thread over misdaadromans! Heb je zijn eerdere roman Twee Tranen trouwens ook gelezen of wordt dit de eerste kennismaking met het werk van Derwent Christmas?
Marlous wrote: "Ik heb gisteren Publieke Werken uitgelezen. Uiteindelijk vond ik het boek teleurstellend. De schrijfstijl was erg mooi, maar het verhaal kon mij niet erg boeien en met name 1 van de 2 hoofdpersonen..."Publieke werken staat bij mij nog ongelezen in de boekenkast en helaas zal ik er voorlopig niet aan toekomen, want op het moment lees ik een (erg goed) Vlaams boek en mijn eerstvolgende boek ligt ook al vast want dat wordt weer een 'buddy read'.
Maar je opmerking maakt me wel heel nieuwsgierig naar Publieke werken, te meer daar het genomineerd werd voor de tweede group read, als ik het mij goed herinner. Ik zal het boek wat hoger op mijn 'te lezen' lijst zetten...
Zelf had ik ook nog nooit van Derwent Christmas (toch een naam die je niet snel vergeet) gehoord, totdat ik de nomitaties voor de Gouden Strop zag. Ik kwam het boek daarna toevallig in de bibliotheek tegen en besloot het mee te nemen. Ik ben benieuwd!Als ik het boek uitheb zal ik iets posten in de thread over misdaadromans.
Publieke Werken stond ook al lang op mijn te lezen-lijstje en een maand geleden heb ik het boek eindelijk gelezen. Mij viel het zeker niet tegen, vond naast de schrijfstijl ook de verhalen meer dan goed. Altijd leuk hoe meningen over boeken kunnen verschillen :).
Angela wrote: "Publieke Werken stond ook al lang op mijn te lezen-lijstje en een maand geleden heb ik het boek eindelijk gelezen. Mij viel het zeker niet tegen, vond naast de schrijfstijl ook de verhalen meer dan..."Het is inderdaad altijd grappig te horen dat mensen op een boek een zo verschillende reactie op kunnen hebben. Maar je reactie maakt me wel nieuwsgierig naar wat jij van Vedder vond en zijn in mijn ogen irritante en onbegrijpelijke gedrag om die te hoge prijs te blijven vragen.
Marlous wrote: "Angela wrote: "Publieke Werken stond ook al lang op mijn te lezen-lijstje en een maand geleden heb ik het boek eindelijk gelezen. Mij viel het zeker niet tegen, vond naast de schrijfstijl ook de ve..."Het gedrag van Vedder mag inderdaad irritant en onbegrijpelijk genoemd worden, maar in mijn ogen maakte dit van Vedder juist een tragikomisch figuur. Door de afwisseling met het verhaal van Anijs kon ik mij nooit heel erg aan Vedder ergeren. Op het moment dat het me bijna te veel werd, schakelde het verhaal wel weer over. Ook het historische randje aan het verhaal van Vedder maakte het interessant.
Angela wrote: "Marlous wrote: "Angela wrote: "Publieke Werken stond ook al lang op mijn te lezen-lijstje en een maand geleden heb ik het boek eindelijk gelezen. Mij viel het zeker niet tegen, vond naast de schrij..."Waarschijnlijk viel dat lastige evenwicht tussen tragikomisch en gewoon vervelend voor mij net de verkeerde kant op en is het iets persoonlijks. Ben het helemaal met je eens over het historische randje aan het verhaal, erg interessant. Ik heb na het lezen ook gelijk even gegoogled. Ik ben zeker honderden keren langs het Victoria Hotel gelopen zonder dat mij die 2 gevels zijn opgevallen.
Omdat Even geduld aub : visies op televisie van een eerdere lezer vier sterren had gekregen, leek dit Boekenweekgeschenk uit 1977 mij een geschikt ‘tussendoortje’. Ik kom bij mijn beoordeling van het boek echter helaas niet verder dan, een weliswaar zéér ruime, twee sterren.Het boek is opgebouwd uit teksten van diverse bekende en minder bekende auteurs. De inleiding, geschreven door de redactiecommissie, viel prima in de smaak en gaf mij de indruk dat dit boekje mij zeker zou liggen en ik geef toe dat ik oprecht heb genoten van de teksten van sommige auteurs, maar er waren ook relatief veel teksten bij waarvan ik dacht, ‘wat zonde van mijn tijd’...
Niet aardig natuurlijk, ik weet het, maar smaken verschillen nu eenmaal, daarover bestaat in ieder geval geen twijfel :-).
Ik ben gisteren begonnen in Wanneer wij samen zijn van de in Suriname geboren Nederlandse schrijfster Karin Amatmoekrim.Ik heb pas 51 pagina’s gelezen, zo’n eenvijfde deel van het boek, maar tot op heden bevalt het boek mij prima. Het is het een boeiend verhaal en het boek geeft mij tevens een stukje recente geschiedenis waar ik nauwelijks iets van wist, dus ik ben benieuwd hoe het verder gaat en of het boek mij kan blijven boeien.
Ik heb vorig jaar besloten dat het hoog tijd werd dat ik, naast mijn geringe kennis van Vlaamse literatuur, mijn kennis van de Surinaamse/Antilliaanse literatuur eens wat wilde opvijzelen. Eerder heb ik aan Surinaamse/Antilliaanse literatuur alleen Hele dagen in de regen van Henna Goudzand Nahar gelezen, een boek wat ik overigens bijzonder interessant vond en wat daardoor een prima begin bleek te zijn. Wanneer wij samen zijn van Karin Amatmoekrim is het tweede boek op mijn lijst.
Overige Surinaamse/Antilliaanse literatuur die ik op mijn verlanglijst heb staan is, in willekeurige volgorde, Liefdesgeuren van Rita Rahman, Negerjood in moederland van Ellen Ombre, Dame Blanche van Mala Kishoendajal, Drijfhout van Annette de Vries, De Bruine Zeemeermin van Annel de Noré, Over de gekte van een vrouw: Een fragmentarische biografie van Astrid Roemer, Hoe duur was de suiker? van Cynthia Mc Leod, De koningin van Paramaribo: Kroniek van Maxi Linder van Clark Accord, Dubbelspel van Frank Martinus Arion en Wij slaven van Suriname van Anton de Kom. En redelijke lijst dus voor iemand die hier net mee begint... :-)
Tips en suggesties met betrekking tot Surinaamse/Antilliaanse literatuur zijn altijd van harte welkom natuurlijk.
Ik ben begonnen in Vaslav van Arthur Japin. Ik vond De Overgave echt een prachtig boek. De recensies voor Vaslav zijn heel wisselend, dus ik ben heel benieuwd. Ik kon in eerste instantie niet kiezen, op mijn nachtkastje ligt ook nog Het pauperparadijs van Suzanna Jansen. Dat wordt het volgende boek.
@ Eva: De overgave vond ik ook een mooi boek, maar aan Vaslav heb ik mij nog niet gewaagd. Ik hoor er toch veel negatieve reacties over. Ben erg benieuwd wat je ervan vindt!Hoewel ik zeer grote twijfels heb of het boek iets voor mij is, ben ik vandaag begonnen in Fifty Shades of Grey. Na al het nieuws en alle positieve en negatieve reacties ben ik toch wel erg nieuwsgierig geworden naar dit boek.
@ Booklovinglady: Ik heb me eigenlijk nog nooit verdiept in Surinaamse.Antilliaanse literatuur. Alleen Dubbelspel zegt me eigenlijk wat en heb ik in de kast staan, maar ook die heb ik nog niet gelezen. Ik heb dus geen tips, maar hoor wel graag of de boeken die je leest de moeite waard zijn.
Angela wrote: "@ Booklovinglady: Ik heb me eigenlijk nog nooit verdiept in Surinaamse.Antilliaanse literatuur. Alleen Dubbelspel zegt me eigenlijk wat en heb ik in de kast staan, maar ook die heb ik nog niet gele..."Het is voor mij ook een nieuw onderwerp want ik ben er pas kort geleden ingedoken :-) Ik kan je in ieder geval Hele dagen in de regen aanraden, hoewel ik het op zich altijd een beetje eng vind om boeken aan te raden aan mensen waarvan ik de smaak in lezen niet ken. Hele dagen in de regen heb ik al gelezen, zie mijn eerdere bericht in deze thread (message 122).
Ik zal je via de groep op de hoogte houden van verdere Surinaamse/Antilliaanse boeken die ik gelezen heb. Tot op heden is het er pas eentje geweest en ik ben vandaag op pagina 113 van het tweede boek uit mijn lijst, Wanneer wij samen zijn, aangeland :-) Als ik dit boek uit heb ga ik eerst aan het boek van de vierde group read beginnen, en daarna... tja, dat moet ik tegen die tijd nog even bekijken want ik heb altijd een enorme lijst en kan vaak moeilijk kiezen :-)
Ik heb maandag Wanneer wij samen zijn uitgelezen en ben er zeer over te spreken. Naast een boeiend en interessant verhaal over drie generaties Javaanse-Surinamers was het boek voor mij ook zeer informatief. Zoals eerder opgemerkt ben ik begonnen mij te verdiepen in Suriname en de Nederlandse Antillen door het lezen van hun literatuur en tot op heden vind ik het heel boeiend. Dat is voor mij één van de mooie dingen van literatuur: Er is altijd nog zo ontzettend veel te leren en lezen van literatuur geeft je de kans je kennis uit te breiden en tegelijk te genieten van een goed boek. Kan niet beter, toch?Gek genoeg heb ik vroeger op school tijdens geschiedenislessen wel veel geleerd over de VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie), maar nauwelijks iets over de WIC (West-Indische Compagnie). Als je bedenkt dat tijdens mij schooltijd Suriname en de Nederlandse Antillen nog tot het Koninkrijk der Nederlanden behoorden (Suriname werd zelfstandig toen ik nog op school zat), is dat eigenlijk wel merkwaardig. Maar goed, ik krijg steeds meer zicht op de fascinerende geschiedenis van Suriname en natuurlijk ook op de koloniale geschiedenis van Nederland. Dit door de twee boeken die ik nu heb gelezen (en ik ben van plan er nog vele te laten volgen), maar ook door de Listopia die ik inmiddels heb gemaakt en door de algemene info die ik heb opgezocht.
In voorbereiding op een reis naar Indonesië in de zomervakantie heb ik me de laatste tijd juist enigszins verdiept in de Indische koloniale literatuur. Hella Haasse en Adriaan van Dis bijvoorbeeld. Ben nu bezig in Het land van herkomst van E. du Perron. Geen makkelijk boek trouwens, je moet er echt goed voor gaan zitten anders krijg je er niks van mee.
Jaap wrote: "In voorbereiding op een reis naar Indonesië in de zomervakantie heb ik me de laatste tijd juist enigszins verdiept in de Indische koloniale literatuur. Hella Haasse en Adriaan van Dis bijvoorbeeld...."Dat is zeker een goed idee. Wat heb je van Hella S. Haasse gelezen? Oeroeg, Heren van de thee en Sleuteloog? En van Adriaan van Dis? Indische Duinen? Ben wel nieuwsgierig, zoals je merkt :-)
Heb je ook De Stille Kracht van Couperus al eens gelezen? Héél goed boek en mag je eigenlijk niet missen als je van plan bent naar Indonesië te gaan.
Indische Duinen en Heren van de thee inderdaad. Die van Couperus ben ik nog niet tegengekomen, maar staat inderdaad ook nog op mijn leeslijstje. Hahaha, ik mag wel opschieten...
Vanochtend als 'tussendoortje' (ik doe mee aan de group read) de korte roman
Amor ontdekt Aruba
van Albert Helman gelezen. Het meest opvallend zijn de werkelijk prachtige beschrijvingen van Aruba in deze roman. Het boek wekt je verlangen naar een bezoek aan Aruba, omdat je door het te lezen het zelf allemaal zo graag eens zou gaan bekijken.
eindelijk bezig met Sprakeloos , en 'very much enjoying it'. Wat een geweldig rijk taalgebruik (al is dat een paradox...).
Aangezien genealogie een hobby van mij is, kijk ik zo af en toe wel eens op televisie naar een uitzending van Verborgen Verleden van de ntr.In de uitzending van 16 juli 2012 ging mezzosopraan Tania Kross op zoek naar haar voorouders. Tania Kross is geboren op Curaçao en bracht in het kader van haar speurtocht daardoor onder andere een bezoek aan haar vader en haar oma (haar vaders moeder) op Curaçao.
In genoemde uitzending werd vermeld dat Tania Kross, samen met Carel de Haseth, werkt aan een opera gebaseerd op het boek Slaaf en meester van Carel de Haseth. Dit wekte mijn belangstelling en het is dan ook de directe reden dat ik gisteren en vandaag de dubbeluitgave Slavernij en de Memorie ~ Slaaf en Meester van Cynthia Mc Leod en Carel de Haseth heb gelezen (zie ook hieronder).
Maar om terug te komen op de uitzending met Tania Kross: Een deel van haar voorouders (de lijn van haar oma) zijn slaven geweest op twee verschillende plantages op Curaçao. Aan de Kross kant van de familie kwam haar opa tijdens de oorlog van Suriname naar Curaçao en bij onderzoek bleek dat haar voorouders in deze lijn slavenhouders in Suriname waren geweest. Het bericht dat ook kleurlingen slavenhouders zijn geweest ten tijde van de slavernij in Suriname kwam voor Tania Kross duidelijk als een donderslag bij heldere hemel.
Tot slot nog een laatste opmerking over de uitzending. Toen de oma van Tania Kross hoorde dat haar voorouders geen vrije slaven waren geweest, maar in slavernij geleefd hadden op de plantages Cabrietenberg en Groot Santa Martha, maakte zij, heel bedachtzaam en heel nuchter, de opmerking Geen van ons heeft gekozen voor ons verleden, maar we kiezen wel voor onze toekomst. Dit heeft zo’n indruk op mij gemaakt dat ik deze uitspraak direct, tijdens de uitzending, heb opgeschreven...
En dan nu, eindelijk, het boek Slavernij en de Memorie ~ Slaaf en Meester :-)
Het boek Slavernij en de Memorie ~ Slaaf en meester bestaat eigenlijk uit drie delen, en niet uit twee. Allereerst is er de historische beschouwing Slavernij en de Memorie van Cynthia Mc Leod, gevolgd door haar fictieve novelle Kofi. Tot slot vindt men in dit boek de Nederlandse versie van Slaaf en Meester (Katibu di Shon) van Carel de Haseth, een fictief werk gebaseerd op historische feiten. Slaaf en meester is overigens ook als zelfstandig werk gepubliceerd, door uitgeverij In de Knipscheer.
Hoewel Slavernij en de Memorie voor mij persoonlijk geen nieuwe informatie opleverde, geeft het zeer zeker een interessant beeld van een stuk Surinaamse geschiedenis en het is het lezen dan ook zeker waard.
In de novelle Kofi, zich voor het grootste deel afspelend in Suriname, wordt onder andere beschreven dat niet alleen blanken in Suriname slavenhouders waren, maar dat ook veel vrijgekochte slaven slavenhouders waren. Dit wordt, onder andere, geïllustreerd door het feit dat de slavin Jansje, dochter van de slavin Afi en de slaaf Kofi (en tevens Kofi's enig kind), eigendom wordt van Jansjes halfzuster Bella, een vrijgekochte slavin. Enigszins tot mijn verbazing kwam ik er kort geleden achter dat het feit dat ook vrijgekochte slaven vaak slavenhouders waren lang niet bij iedereen bekend is, zelfs niet bij mensen die zelf slaven als voorouders hebben gehad. Zie ook mijn opmerking eerder in dit bericht. Ik zou in dit kader dan ook heel graag eens De bekende wereld (The Known World) van Edward P. Jones willen lezen bijvoorbeeld. (Edward P. Jones won voor The Known World de Pulitzer Prize).
De roman Slaaf en meester, tenslotte, is gebaseerd op de historische gegevens van de grote slavenopstand in 1795 op Curaçao. Ik moet zeggen dat de historische gegevens die zijn verwerkt in het verhaal mij persoonlijk meer aanspraken dan het verhaal zelf.
Mijn waardering van drie sterren voor Slavernij en de Memorie ~ Slaaf en Meester is, natuurlijk, gebaseerd op het geheel van de drie delen samen.
Vanavond heb ik
Adelaïde
van Gerard Walschap uitgelezen. Het boek is het eerste deel van de Familie Roothooft trilogie.Adelaïde is een prachtige, maar ook trieste roman, waarin het verhaal wordt beschreven van het leven van Adelaïde Roothooft, de dochter van de plaatselijke notaris, in een katholiek Vlaams dorp zo’n honderd jaar geleden. Ik ben niet katholiek, en het katholicisme van nu is natuurlijk ook niet het katholicisme van een kleine honderd jaar geleden, maar ik begrijp volkomen waarom deze roman van Gerard Walschap na verschijning de nodige beroering heeft veroorzaakt in het overwegend katholieke Vlaanderen.
Nu ik Adelaïde gelezen heb en weet hoe het Adelaïde Roothooft is vergaan, ben ik heel benieuwd naar de andere twee delen van de familie Roothooft trilogie; Eric (deel 2) en Carla (deel 3).
Netherlands & Flanders group
Books mentioned in this topic
Splinters uit het verleden (other topics)Bloedinkt (other topics)
Losgeld voor een gevangene (other topics)
De spookruiters van de Lobovallei (other topics)
De onbevlekte (other topics)
More...
Authors mentioned in this topic
Hank Ford (other topics)Billy Brand (other topics)
Erwin Mortier (other topics)
Billy Brand (other topics)
Tonke Dragt (other topics)
More...
Ik heb dat boek als middelbaar scholier ooit gelezen, maar weet er niets meer van, behalve dat ik het toen goed vond. Ben benieuwd of mijn smaak is veranderd in 50 jaar.