عمده اهتمام آرام فلسفی دیوید هیوم ایجاد یک رویکرد ساختارمند در حوزه ی اندیشه ی فلسفی بود. رویکرد هیوم برگرفته از روش شناسی جان لاک است. هیوم معتقد بود که برای پاسخ به مسائل فلسفی یا بر سبیل استنتاج یا استقرا به مسائل ورود کرد یا براساس مشاهده و قرائن حقیقی. بر مبنای همین اصول وی در زمره فیلسوفان تجربه گرا قرار دارد. مسائلی قابل پرداخت با این رویکرد شامل نظراتی در باب فلسفه ی خداشناسی، معجزات، و تبیین و حدود اختیار میباشد. در رساله ی "مکالمات در باب دین" وی مستقیما آرام خود را بیان نمیکند. بلکه نظرات و دیدگاه های مختلف در خلال بحث میان ۳ نفر مطرح و به چالش کشیده میشوند. کلئانتس مدافع "برهان نظم" است. ام را مدافع "برهان پیشین". و فیلون یک شکاک محتاط که بر آرای دو نفر قبل ایراد وارد میکند. هر چند هیوم هیچگاه از هیچ یک جانبداری نکرد اما از خلال جریانات فکری مطروحه تا حدودی مشخص میشود که آرام وی به فیلون نزدیک تر باشد.
مسائلی قابل پرداخت با این رویکرد شامل نظراتی در باب فلسفه ی خداشناسی، معجزات، و تبیین و حدود اختیار میباشد.
در رساله ی "مکالمات در باب دین" وی مستقیما آرام خود را بیان نمیکند. بلکه نظرات و دیدگاه های مختلف در خلال بحث میان ۳ نفر مطرح و به چالش کشیده میشوند. کلئانتس مدافع "برهان نظم" است. ام را مدافع "برهان پیشین". و فیلون یک شکاک محتاط که بر آرای دو نفر قبل ایراد وارد میکند.
هر چند هیوم هیچگاه از هیچ یک جانبداری نکرد اما از خلال جریانات فکری مطروحه تا حدودی مشخص میشود که آرام وی به فیلون نزدیک تر باشد.