Juliboek: Ondine en Kamer in Oostende

[Cindy]

Opnieuw een ex aequo! Kamer in Oostende en Ondine haalden beiden 5 stemmen en dit na een spannende stemming want eventjes hadden er zelfs drie boeken evenveel stemmen :-)

Kies er één of lees ze allebei of lees er nog eentje van de genomineerden bij, alles kan en alles mag! Beleef er vooral heel veel plezier mee.
En geniet van de zomer!

Heel benieuwd naar jullie reacties, dus hopelijk tot gauw.

[Dorien]

Bedankt Cindy. Voor jou ook een heel fijne zomer! Ik heb ‘Kamer in Oostende’ gereserveerd. Ben benieuwd, het eerste boek van deze auteur voor mij.

[Haaike]

Ook voor jou een fijne zomer, Cindy! Benieuwd naar beide boeken, ik vind het moeilijk kiezen eigenlijk. Stiekem hoop ik dus dat er een paar het boek al gelezen hebben tegen dat ik mijn bibboeken uit heb (die hebben even voorrang door de deadline die er aan hangt), zodat ik mijn definitieve keuze op jullie meningen kan baseren ;-)

[Becky]

‘Kamer in Oostende’ heb ik intussen al in huis gehaald 😀 maar ik heb -net als Haaike- nog een paar bibboeken liggen die ik eerst wil uitlezen. Tot gauw!

[Anse]

Ik ga zaterdag voor een weekje naar zee, dus ik probeer tegen dan nog eens naar de bib te gaan en minstens één van beiden mee te nemen. De omgeving zal me alvast in de juiste leessfeer brengen.

[Haaike]

Ik heb net Kamer in Oostende gekocht, dus daar start ik binnenkort in. Ondine heb ik gereserveerd, maar daar moet ik nog 30 dagen op wachten, dus dat is ten vroegste voor augustus :-)

[Natalie]

Hoi, ik wil weer even wat van me laten horen, ik ben begin dit jaar heel enthousiast hier gestart en dan kwamen er wat andere dingen op mijn pad, zoals online leesclub waarbij een bekende auteur een klassieker bespreekt, een online leesclub met boeken over veganisme, waar ik sowieso graag al meer over wou lezen, nu weer een online bespreking van een boek dat ik dan meer gaan lenen ben, en ook heel vaak boeken in de bib die me leuk lijken en ik dan maar snel meeneem... Waardoor deze groep wat naar de achtergrond verschoof. Wat ik wel jammer vind, want ik vind het wel leuk om met anderen te praten over boeken, en amuseerde me ook goed toen ik hier in het begin haast dagelijks kwam lezen (en meepraten). Ik sta nog steeds achter met die andere boeken, maar heb toch zin om weer mee te doen hier. Daarom daarnet Kamer in Oostende gereserveerd in de bib, die zal ik allicht wel pas hebben in augustus. En Ondine spreekt me eigenlijk ook aan, maar ik kan niet alle boeken lezen die ik zou willen, dus nog eventjes denken of ik die ook ga reserveren in de bib.

[Haaike]

Natalie wrote: "Hoi, ik wil weer even wat van me laten horen, ik ben begin dit jaar heel enthousiast hier gestart en dan kwamen er wat andere dingen op mijn pad, zoals online leesclub waarbij een bekende auteur ee..."
Geen druk, wij lopen niet weg :-) Altijd fijn als je meeleest, maar we hebben allemaal momenten waarop het wel of niet lukt om (veel) mee te lezen.

[Joke]

Ik lees al even mee op de groep maar had tot nu toe nog niets gepost :-) bij deze

Ik heb deze week driekwart van het boek « Kamer in Oostende » gelezen maar ik weet nog niet of ik hem verder uit lees. Iets minder mijn ding merk ik. Naar wat ik al las lijkt het een fictieboek met veel verwijzingen naar in werkelijkheid bestaande kunstenaars/schrijvers/personen. Misschien ken ik iets te weinig van kunst om het te appreciëren, ik weet het niet..

[Katrien]

Als nieuweling in deze leesclub spring ik eventjes binnen om te zien hoe het verloopt. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Ik zie dat er heel wat medelezers kozen voor "Kamer in Oostende" Ik heb het boek gelezen n.a.v. mijn leeservaring bij zijn vorige boek "De mensengenezer" waardoor ik hoge verwachtingen had die ik aanvankelijk niet ingevuld kreeg. Ik heb mijn mening moeten herzien!

Voor deze leesclub koos ik voor "Ondine' De titel deed mij stilstaan en na wat opzoekingswerk ben ik er voor gegaan. Ik ben nu ongeveer aan de helft van het boek gekomen en heb geen spijt van mijn keuze. Heel veel wijsheid in een verhaal dat perfect als non-fictie kan worden ervaren met hier en daar een kwinkslag naar een mooie fantasie. Een leefwereld die niet zo gekend is bij velen van ons.

Ik weet niet hoe er in deze leesclub wordt gewerkt, maar dat zal mij wellicht nog duidelijk worden. Ondertussen lees ik verder....

Ik denk Kamer in Oostende nog eens te lezen samen met medelezers.

[Katrien]

Anse wrote: "Ik ga zaterdag voor een weekje naar zee, dus ik probeer tegen dan nog eens naar de bib te gaan en minstens één van beiden mee te nemen. De omgeving zal me alvast in de juiste leessfeer brengen."

Als je kiest voor Kamer in Oostende kan je aan de hand van het boek gaan opzoeken "waar wat is." Misschien kan het je kennis wel verrijken. Als je totaal niet van kunst houdt dan denk ik dat het moeilijker wordt.

Ik wens je alvast een fijne vakantie toe aangevuld met wat goede ontspannende en verrijkende verhalen.

[Katrien]

Joke wrote: "Ik lees al even mee op de groep maar had tot nu toe nog niets gepost :-) bij deze

Ik heb deze week driekwart van het boek « Kamer in Oostende » gelezen maar ik weet nog niet of ik hem verder uit l..."

Misschien eens de wandeling maken en de dingen die in het boek voorkomen gaan opzoeken? Als je er totaal geen interesse voor hebt dan denk ik dat je gevoel klopt.

[Cindy]

Ik las dit weekend "Ondine" uit, pure luxe al schommelend in de hangmat, maar ik had dit nog liever aan zee gelezen geef ik toe. Ook al slaagde Jennifer Vrielinck er wel in om mij de wind te doen voelen en het zilte te doen ruiken, of misschien eerder een verlangen naar die geur. En dat verlangen/die band met de zee vormt de rode draad in deze roman.

Bij de start vond ik het wat moeilijk om erin te komen, Ondine als kind vond ik minder geloofwaardig, de taal die ze gebruikt en de zaken die ze vertelt leken me te moeilijk voor die leeftijd. Even doorzetten dus om dan mee te gaan in de jaren '80 nostalgie!

En ik vond het ook heel fijn om over het vissersleven en vooral de sterke vissersvrouwenlevens te lezen. Kleine details maken het af, de goede raad van tante Roos en de straffe verhalen van Jean-Paul... Hoe dit contrasteert met het studentenleven en de binnenlanders, de clichés langs beide zijden...

Eigenlijk wel een passend zomerboek, benieuwd wat er over een langere tijd gaat bijblijven, nu gewoon genoten.

PS: vorig jaar las ik "Ondine" van Benjamin Lacombe, ook heel mooi! De inspiratie voor de keuze van dit boek kwam uit de podcast Drie Boeken met Heidi Lenaerts. Het wordt eigenlijk enkel vermeld als één van haar Oostende-boeken en blijkbaar was dat voor mij al voldoende om het op te zoeken en op mijn lijstje te zetten. Geen spijt van! Nu benieuwd naar het boek van Koen Peeters en dat komt dus uit dezelfde podcastaflevering :-)

[Cindy]

Joke wrote: "Ik lees al even mee op de groep maar had tot nu toe nog niets gepost :-) bij deze. "

Soms is het gewoon niet het juiste boek op het juiste moment. Zeker niet tegen je zin lezen :-)

[Cindy]

Katrien wrote: "Als nieuweling in deze leesclub spring ik eventjes binnen om te zien hoe het verloopt. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Ik kan me zeker vinden in je opmerkingen over de wijsheid en de kwinkslag! Hopelijk vind je ook het laatste kwart van het boek goed!

[Becky]

"Kamer in Oostende" uitgelezen, deels aan zee (wel in een andere kustplaats). Door dit boek kreeg ik op bepaalde momenten zin om naar Oostende te rijden, dat is wat dit boek kan doen :-)
Het is dat het Spilliaert-huis momenteel gesloten is, anders had ik dat misschien wel gedaan.
De suggestie van Katrien om een wandeling te maken met dit boek als leidraad, kan ik dus zeker bijtreden.

Als Spilliaert-fan en Zweig-fan kon dit boek me zeker boeien.
Het boek nodigde ook uit om meer op te zoeken, fijn!
Elke vriendschap met mij is verderfelijk en Ostende - 1936, Sommer der Freundschaft heb ik alvast aan mijn leeslijst toegevoegd om me verder te verdiepen in de vriendschap tussen Zweig en Roth.

Wat mij ook aansprak, is de rol van muziek in dit boek. Heel mooi hoe er een link gelegd wordt tussen de pianospelende Ensor en de pianospelende Broucke.
Als ik pianospeel, luister ik naar de afstand tussen de noten. Ik kom tot rust. Pianospelen is geconcentreerd ademhalen. (Broucke, p. 78)

(en tja, ik zal het Koen Peeters maar vergeven dat hij denkt dat een Brass band en een harmonieorkest hetzelfde is... p.57)

Dit boek was voor mij een fijne kennismaking met het werk van
Koen Broucke! Dat dit boek geïllustreerd is met zijn schilderijen vond ik echt een meerwaarde.

Aanvankelijk was het voor mij niet duidelijk of dit boek fictie of non-fictie was. Aangezien de personen die er een rol in spelen echt bestaan, voelde het voor mij aan als een waargebeurd en autobiografisch relaas.
Dit is wat Koen Peeters erover schrijft in zijn nawoord:
Dat personages in een roman de naam dragen van echte mensen, mag niet betekenen dat ze dat ook zijn. Vaak lijken ze erop, maar het is veel ingewikkelder. Ik heb overdreven, soms flink gelogen. Ach, fictie.

Graag gelezen!

[Anse]

Ik nam Ondine mee naar zee - op basis van commentaren over Kamer in Oostende denk ik dat ik me eerst wat moet verdiepen in die personen voor ik aan dat boek begin. Dat zal dus niet meer voor deze maand zijn, maar voor een ander zeebezoek ergens in de toekomst.

Het lezen van het boek aan zee was zeker een meerwaarde. Het bracht me direct in de juiste stemming. Die liefde voor de zee komt ook mooi naar voren. Eigenlijk meer de liefde voor oneindigheid en nietigheid dat zij in de zee en het hoge noorden ervaart (en ik in de bergen en het hoge noorden, de zee is voor mij meestal te druk om dat gevoel op te roepen).

Ook beschrijft ze goed hoe de plaats waar je opgroeit altijd je thuis is, dat je daar geen moeite moet doen om de mensen te begrijpen en zij jou: voor haar is dat het verschil kust-binnenland, maar ik denk dat het universeler is. Als uitwijkeling van binnenland naar ander stuk binnenland ervaar ik dat zelf ook: dat ik hier toch altijd beetje buitenstaander blijf ook al heb ik ondertussen heel wat vrienden en in mijn geboortedorp altijd een van hen zal zijn, ook al woon ik daar al meer dan 20 jaar niet meer en is de helft van de bevolking gewijzigd. Sense of place and belonging noemen ze dat in de landschapswetenschap - wordt echt gemeten in de hersenen...

Ik genoot van bepaalde personages, zoals Jean-Paul, de vissers in het café, tante Roos bv, van andere personages of hun relatie met Ondine vond ik dat ze wat meer uitgediept mochten zijn (view spoiler)[zoals Engel en Vidar bv: dat kwam er in dat stuk veel te weinig uit om 20 jaar later opeens de onvergetelijke liefde te zijn - daar klopte voor mij iets niet - ook dat het contact dan ineens verbroken werd terwijl er toch al email en zo bestond... (hide spoiler)]. Het maakte dat ik bij momenten niet helemaal in het verhaal en personage van Ondine zat. Ik had ook wat moeite met de dialogen: sommige hadden beter als gedachten geformuleerd geweest denk ik, of misschien was er inderdaad wat discrepantie tussen haal leeftijd en woordenschat in het begin, zoals Cindy zegt of dat...

Al bij al gaf ik het bijgevolg 3,5*: zeker aangenaam vakantieboek, maar het heeft me niet omvergeblazen

[Dorien]

Hierbij nog mijn feedback over Ondine. In het begin had ik het moeilijk om in het verhaal te komen, maar de beschrijvingen van het vissersmilieu las ik wel graag en deden mij verder lezen. Eens het hoofdpersonage ging studeren en werken vond ik het verhaal en wat het personage deed en dacht geloofwaardiger. Ik sluit me dus aan bij Cindy die ook aanhaalt dat de beschrijving van de kinderjaren wat wringt. Al bij al bleef ik op een afstand in dit boek. Ik sluit mij ook aan bij wat Anse vermeldt in de spoiler van haar bericht.

[Vero]

Hoewel ik van kunst én Oostende hou, kon ´kamer in Oostende´ me absoluut niet bekoren. Ik geef het nog een kans, later, ooit. maar voorlopig blijft het onuitgelezen in de kast. jammer...

[Haaike]

Ik dacht in juli nog dat ik eerst Kamer in Oostende zou lezen, maar uiteindelijk was ik zo lang bezig in De idioot dat Ondine al beschikbaar was in de Cloud library en ik daar dus mee begonnen ben.

Heel mooi vond ik de beschrijvingen van de zee en het effect dat ze op Ondine heeft. In die zin vond ik de zwemsessies bij de mooiste en krachtigste stukken van dit boek (al hou ik het toch bij zoetwatermeren, brr, dat zoute water ;-)). Ook sterk vond ik hoe de kritiek op de ontwikkeling in de visserij (pangasius vs. kabeljauw, het niet meer rendabel kunnen varen...) in het verhaal verweven zat, zonder belerend aan te voelen.
Met de personages had ik hetzelfde gevoel als anderen hier: sommigen zijn heel mooi uitgewerkt (tante Roos vb., en ook Jean-Paul, al werkte die net door de realistische uitwerking vooral op mijn systeem :-)), maar bij andere miste ik diepgang. (view spoiler)[De relatie met Vidar vond ik veel overtuigender dan die met Lawrence - daar had ik nooit het gevoel dat dat "echte" liefde was en begreep ik dus niet waarom ze nu met hem kinderen kreeg. Dat het contact met Vidar zo plots verbroken werd, paste voor mij wel in het verhaal dat ze het allebei als iets tijdelijks zagen en dat ze het dan misschien liever "perfect" in hun herinnering wilden bewaren, dan er krampachtig aan te blijven vastklampen. Of het dan per se had gemoeten dat hij na 20 jaar terug in haar leven kwam, is weer iets anders... Romantisch, dat wel, maar het doet net dat punt van "het was mooi zoals het was en het is afgesloten" teniet. (hide spoiler)]

Al bij al van genoten tijdens het lezen, al betwijfel ik of het een boek is waar op lange termijn veel van gaat blijven hangen. In die zin een ideaal vlot boek om op vakantie aan zee te lezen :-)

[Haaike]

Ondertussen heb ik ook Kamer in Oostende uitgelezen. Hoewel ik noch een grote kunstkenner, noch een Oostendeliefhebber ben (maar van beiden wel iets weet), heb ik dit boek toch graag gelezen. De beschrijving van de twee mannen, van hun flaneren door Oostende, van hun gesprekken, onderling en met anderen, had een bepaalde intimiteit, die je het gevoel heeft met hen onderweg te zijn, deel te mogen nemen aan hun mijmeringen. Niet dat ik nu plots verliefd ben op Oostende, maar de volgende keer dat ik er op schoonfamiliebezoek ga, ga ik misschien wel proberen een paar plekken te bezoeken (en het boek cadeau doen aan dat familielid).

Op zich absoluut het lezen waard, al stoorde mij wel een element: alle mannen worden met hun achternaam vermeld, alle vrouwen enkel met hun voornaam. Nu kan je dat als een of andere stijlfiguur gebruiken, maar als je daar de uitleg aanhangt dat "echte kunstenaars bekend zijn door hun achternaam", dan wordt de feministe in mij daar wreed opstandig van, vind ik die mannen al meteen een graadje minder sympathiek. Zeker toen ik belandde bij de stukken waarin ze eerst met de ene en dan met de andere Charlotte op stap gaan en ik de beide Charlottes onmiddellijk herkende, voelde dat heel dubbel: enerzijds best wel grappig om, nadat ik Waagstukken van Charlotte Van den Broeck las, met o.a. het verhaal van Eysselinck, haar nu zelf als personage te zien opduiken en te herkennen, anderzijds irritatie, omdat Van den Broeck minstens evenveel kunstenaar is als Peeters zelf. Soit, misschien lees ik er teveel in, maar het is op zijn minst jammer te noemen.