“Πόσα τελικά στοιχεία μένουν στον καθένα μας στην αρχική τους μορφή με την πάροδο του χρόνου; Πόσο όλες αυτές οι καθημερινές δικαιολογημένες ή και αδικαιολόγητες απελπισίες, οι ήττες, οι προδοσίες, οι εξαπατήσεις, ''γράφουν'' πάνω στον εσωτερικό μας κόσμο κι από εκεί φωτογραφίζονται σ΄ αυτό που βλέπει ο καθένας, στις κάθετες αυλακώσεις ανάμεσα στα μάτια μας , στο βλέμμα μας που χάνει την καθαρότητά του, στα πικρά μας χαμόγελα ...
Combien d’éléments restent-ils finalement, en chacun de nous, dans leur forme originale, avec le temps qui passe ? À quel point, tous ces désespoirs quotidiens, justifiés ou injustifiés, toutes ces défaites, ces trahisons, ces tromperies, « s’inscrivent » dans notre monde intérieur et, à partir de là, apparaissent dans ce que chacun voit, dans les entailles verticales entre nos yeux, dans notre regard qui perd sa clarté, dans nos sourires amers…
Μετάφραση: Μαριάνθη Πάσχου
Από το βιβλίο : '' Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ”
―
Τζένη Μανάκη,
Η σκιά της αμφιβολίας
