“Het verlangen, de pijn van het gemis, het drama, dat was wat ik herkende als echt en waar. De rust, de gelijkmatigheid van het dagelijks bestaan, het gewone, daar keek ik op neer. Voor mij niet de verdoving die leven heet, dat lauwwarme voortbestaan in de hoop dat je zonder al te veel problemen oud wordt en doodgaat.”
―
Marcel Möring,
Eden