“Նիզարը տատիս ասել է, որ վերևից եկածների հետ հարկավոր է քաղաքավարի ու հոգնակի խոսել։
Տատս կարագն ու կաթը ձեռքին ներս է մտել ու. «Բարև ձեզ, բատոնեբո, մենք ջաղչիբան Օնանի կնիկներն ենք»։
Միլիցիոներները նրա ետևից էլի կանանց են սպասել, հետո գլխի են ընկել, որ տատս «քաղաքավարի» է խոսում, հռհռացել են։”
―
Levon Khechoyan,
Խնկի ծառեր