“-Τι χρώμα έχει η λύπη; [..]
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα, την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ, άγριο μπλε.
-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
-Τα όνειρα; τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τι χρώμα έχει η χαρά;
-Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
-Και η μοναξιά;
-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.”
―
Alkyoni Papadaki,
Το χρώμα του φεγγαριού