“انسان‌ها انگل بودند، انگل‌هایی که به خودشان هم رحم نمی‌کردند. کم ندیده بود از بازی پادشاهان، نبرد قدرت‌ها، خون‌خوارگی و دشمنی‌های بی‌پایان. پادشاهان دیوانه و مستِ قدرت و ملکه‌هایی که فراتر از پاداشاهان نقش ایفا می‌کردند؛ ذات قدرت این بود، برای انسان‌ها قدرت چنین معنایی داشت، گویی اراده‌شان فقط بر یک امر استوار بود: نابودی!”