“Ποτέ δε θα είχα υποκύψει στην υποδούλωση αν δεν είχα μέσα μου τη βεβαιότητα πως θα μπορούσα να ελευθερωθώ. Μέσα στη μυστικότητα της καρδιάς μου σε είχα κιόλας κομματιάσει. Κατά βάθος δεν ήσουν παρά ένα δημιούργημα του μυαλού μου, ένα είδωλο που το κρατούσα ψηλά με όλη μου τη δύναμη.
Έβλεπα, όμως, μόνο το είδωλο κι όχι την προσπάθεια των χεριών μου. Δεν είχα ανάγκη παρά την ανάγκη σου για μένα. Σε ξεγέλασα μαγεύοντάς σε με την ίδια σου τη δύναμη, συντηρώντας μέσα σου την αυταπάτη πως ήσουν ανίκητος.”