“Δεν την ποθούσα πια. Δεν είχαμε παρά να απλώσουμε το χέρι για να ενωθούμε σε ένα παθιασμένο αγκάλιασμα μα τα χέρια μας ήταν απρόθυμα, σα να είχαν χορτάσει από έρωτα.

Όταν φύγουν πια όλα τα εμπόδια ο πόθος χάνει την ουσία του, γιατί ο πόθος είναι γέννημα της πονηριάς, αγαπάει τους πλάγιους δρόμους της παρανομίας. Η ευθεία γραμμή τον κουράζει.”