“Κάποτε ο Φρόυντ σε μια διάλεξη που έδωσε, διατύπωσε την άποψη ότι οι διαφορές της Ψυχανάλυσης με τον Μπιχεβιορισμό ίσως και να είναι λιγότερες από όσες φαίνονται, μια και η έμφαση που δίνει η ψυχαναλυτική θεωρία στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού και την επίδραση των γονιών στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, δεν είναι τίποτε άλλο από την αναγνώριση του ρόλου που παίζει το «περιβάλλον» - μια έννοια καθαρά Μπιχεβιοριστική. Ένας νεαρός ψυχαναλυτής που άκουσε αυτή τη διάλεξη, έγραψε ένα αγανακτισμένο γράμμα στον Φρόυντ διαμαρτυρόμενος ότι «ένας Φροϋδικός δεν είναι δυνατόν να παραδέχεται το «περιβάλλον» σαν σημαντική έννοια στη διαμόρφωση του χαρακτήρα». Η απάντηση του Φρόυντ ήταν πολύ σύντομη: «Αγαπητό μου παιδί, εσύ είσαι Φροϋδικός. Εγώ είμαι ο Φρόυντ».”