“Օ, դո՛ւք, ասպետներ չնչի՛ն դավերի,
Ի՞նչ եք քչփչում ճանկերդ սրած.-
Ես ոգով հիմա պի՛նդ են ավելի,
Ավելի՛ տոկուն, քան էի առաջ:
Եվ եթե երգով ես ասում եմ, թե
Ես ա՛յլ եմ հիմա, այլևս այն չեմ-
Նշամակում է՝ նոր հու՛ն եմ մտել`
Ավելի՛ խորունկ, ավելի՛ անշեղ:”