“ერთი მთვრალი მხატვრის ნათქვამი გამახსენდა, ქიტიას დუქანში ქეიფობდა -მე სამშობლო მაშინ მიყვარს , როცა მაქებენ და ტაშს მიკრავენ , ვინმემ " კალაშნიკონოვი " რომ მომცეს და მითხრას , წადი, სამშობლოს თავი შესწირეო, ვეტყვი , შენი დედაც და შენი სამშობლოსიც- მეთქი.”