“სანამ იტყოდე, ქვეყანას
ჩემი არსებით ვავსებო,
მანამ დაფიქრდი, საერთოდ
ჰგიებ კი მართლა არსებობ?
ფრთხილად,სხვის ლუკმას ძაღლივით
ნუ უცქერ კუდის ქიცინით,
ნურმც მისი ციცა იქნები!
და სხვის სუფრაზე იცინი!
კაცნი ვართ, უნდა ჩრაქვს ვგავდეთ
და ვენთოთ უნდა ჩრაქვებად,
ჩრაქვი თავს იწვავს, ხოლო სხვებს
ნათელს ჰფენს სანამ ცაქრება.”