“Φαγωθῆτε, ζωντόβολα! ἐψιθύρισε κουνώντας μελαγχολικὰ τὸ κεφάλι. Δὲν σᾶς φτάνει ἡ δυστυχία τῆς ζωῆς· θέλτε νὰ τὴν μεγαλώνετε καὶ μὲ τὰ πάθη σας!... Ποιὸς θὰ δικάσῃ τὸ ζητιάνο, ἂν γδύσῃ ὡς τὸ κόκκαλο τέτοια παλιοπράματα!...”