“Σουπερμάρκετ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Έχω γεμίσει το καρότσι
μου με απίθανα πράγματα, που μέχρι πριν λίγο αγνοούσα την ύπαρξή
τους. Θέλω όταν ξανάρθει η Μαρίνα στο σπίτι, να βρει στο ψυγείο μου
γλώσσες πουλιών από το Περού. Θέλω να το ανοίξει και να πει:
«Απόστολε, δεν περίμενα ποτέ ότι σου αρέσουν κι εσένα τα μάτια
πολυνησιακού ροφού με μουστάρδα από δεντρολίβανο. Σ’ ευχαριστώ,
αγάπη μου».

Σκέφτομαι το κορίτσι μου. Κοιτώ το καρότσι μου: αυγά ορτυκιών σε
σάλτσα μέντας χαμογελούν σε βορειοβιετναμικές χελιδονοφωλιές με
κράνμπερι σως από μεταλλαγμένα βατόμουρα, κοτοπουλάκια-νάνοι
από τη Ζανζιβάρη, αναθρεμμένα βασιλικά με τους αγνότερους
σπόρους βαλβολινόδεντρου, δίνουν θερμή χειραψία με μια παρέα από
πανάκριβα μανιτάρια τρούφες κατευθείαν από την Κίνα, που φύονται
μέσα στο χώμα απ’ όπου τα ξεθάβουν ειδικά εκπαιδευμένα κινέζικα
γουρούνια.”