“چهل غروب از شبی که تیدا میان جمعیت ایستاده و آن جمله را گفته، گذشته. تمام شهر جمع شدند و منتظرند یک بار دیگر تیدا را ببینند.
سرخی غروب که دامنش را از روی سر شهر جمع می کند
فرزند خورشید
از مجموعه داستان ماه و دختری که عطرش را می فروخت”