“... հոգու խորքում մտածեց, որ զուր է այդպես համառորեն խուսափում մարդկանցից: Միայնությունը, մտածեց նա, հենց մահ է, գուցե ավելի վատ, քան մահը: Ու նաև մտածեց, որ այնուամենայնիվ, երբեմնակի խմելը լավ բան է, այլապես կարող է կյանքից հեռանաս՝ այդպես էլ չպրծնելով կպչուն թախիծից:”