“دوستت دارم
بلند تر از همیشه
از آن بلند ها
که نمی توانی از این گوش بشنوی و از آن گوش...

دوستت دارم
سیاه تر از همیشه
از آن سیاه ها
که زیر چشمم ام می ریزد
که نمی توانی بلد نیستی پاک شان کنی

دوستت دارم اسب‌تر،خرتر،شتر تر از همیشه
از آن شتر ها
که عاقبت پشت در اتاقت می نشیند
نمی توانی بلند شان کنی

دوستت دارم
از آن دوستت دارم ها
که نمی دانی
که نمی توانی
که بلد نیستی...”