“მართა და მარტინი ორმოცდასამი წლის წინ შეიყარნენ. ქორწინებისას ორივე ოცდასამი წლის იყო, ასე რომ, ახლა სამოცდაოთხს უკაკუნებენ. პენსიაზე არიან, ან სადაცაა გავლენ. ასე ითხოვს საზოგადოებრივი წესი და რიგი. როგორც ამბობენ, სიამტკბილობაში დალევენ სულს. სწორედ ასე იქმნება საზოგადოებრივი კავშირ-ურთიერთობის გარეშე არსებული ერთიანობა, სახელად "წყვილი", რომელიც ბევრ შემთხვევაში ინდივიდუალიზმზე მაღლა დგას. ჩემი აზრით, უპრიანი იქნება, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში, კიდევ ერთხელ შევეცადოთ, დავაზუსტოთ სიყვარულის არსი.”