“حکم دسته، مال کسی است که به پخی نترسد و به چشمم ببیند صحرای عاشورا را و پاکار تیغ باشد... حمن هیأت تو سیاهی و خاموشی است؛ که اگر کسی خواست شبانه بزند به صحرا و گم گور شود... من هنوز تو تهران ِ به این بزرگی مردی را ندیده ام که بشود حکم دسته تو گوشش خواند! حق؟!”