“«Την στιγμή που σε είδα το μόνο που έβλεπα απάνω σου ήταν αλυσίδες να σε πνίγουν, αλυσίδες που πάλευες να βγάλεις από πάνω σου» της είπα επιτακτικά και πάγωσε στην θέση της καταπίνοντας με δυσκολία. «Αλλά μετά μου έδειξες την απόγνωση σου, την καταπίεση που υπήρχε μέσα σου που έκανε τόσο μεγάλη αντίθεση με το πάθος που έβγαζες προς τα έξω και με μπλόκαρες τελείως. ‘Πως μπορεί ένα τόσο φλογισμένο κορίτσι να είναι τόσο εγκλωβισμένο μέσα στο ίδιο του το κορμί;’ σκέφτηκα αλλά δεν με άφηνες να μπω στον κόσμο σου. Ήσουν τόσο βαθιά μέσα σε αυτόν που με έκανες να πιστεύω ότι υποδυόσουν μια άλλη κάποια που θα ήθελες να είσαι και όχι αυτή που πραγματικά είσαι γι αυτό και δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτόν τον πίνακα τώρα, γιατί ήθελες να ήσουν κάποια άλλη αλλά ήσουν πολύ μεθυσμένη για να το καταφέρεις»”