“και σβήνονται οι δρόμοι της αγάπης
σαν το χαμένο φως
κι’ εσύ μου λες για τους θλιμμένους στίχους

λυπημένα του κόσμου τα τραγούδια να το ξέρεις
ψίθυροι
της βροχής
μες το σκοτάδι
και τα θυμίζουν τα στενά της πολιτείας
τα ραγισμένα
εκεί που έχασα το πρόσωπό σου

κι' είναι το τραγούδι των πουλιών
παράπονο στο νήμα του ανέμου'

όταν βλέπω την αρμύρα ένας μόνο στεναγμός
με χωρίζει
με' σένα

λυπημένα του κόσμου τα τραγούδια να το ξέρεις

© Αντώνης Περδικάρης
Όνειρο-Κατασκευστής”