“Кога сфатив колкава е ноншалантноста на луѓето од театарот во поглед на драмските текстови, на пиесата ѝ посакав повеќе читатели отколку гледачи. Оттогаш им дадов дозвола само на аматерските театри (пиесата беше претставена од десетина студентски театри во Америка) или на сиромашните професионални театри. Немањето доволно финансиски средства ми се гледа доволна гаранција дека, ако не друго, барем едноставно ќе биде поставена на сцена. Во уметноста, впрочем, ништо не прави пострашни штети од многуте пари во рацете на некој софистициран глупак.”