“به زمان گذشته درباره‌ی ئه‌مه حرف می‌زنم. واقعیتی غم‌انگیز و ساده است: او دیگر نیست. ضمناً باید یاد بگیرم درباره‌ی خودم هم به زمان گذشته حرف بزنم.”