“Ήταν ένα όμορφο απόγευμα. Μας αγκάλιαζε το ζεστό φθινοπωρινό αεράκι του Οκτωβρίου. Όμορφο απόγευμα.
Μετά πήγαμε στην θάλασσα. Και ο αέρας δεν ήταν τόσο ζεστός πια. Ξεσήκωνε την άμμο και αυτή τρύπωνε στα μάτια μου. Δεν παραπονέθηκα όμως γιατί ήμουν στην αγκαλιά του.
Κάποια στιγμή με φίλησε στο λαιμό κι εγώ κοκκίνισα. Κόκκινος ήταν κι ο ουρανός. Τότε, είχα σκεφτεί, ότι ίσως να τον είχε φιλήσει ο ήλιος, κι είχα χαμογελάσει. Ίσως ο ουρανός κι ο ήλιος να ήταν ερωτευμένοι. Σαν εμάς τους δύο.”