“...μες από δύστυχα σπιτάκια. Τα κοίταζε για πολλοστή φορά, ζερβόδεξα του, να ισορροπούνε πάνω σε βόλους χώμα ετοιμόρροπους, πολύπλοκα, πολύχρωμα, και να μορφάζουν τον ταπεινό μορφασμό της φτώχιας. Σαν άχαρα παιχνίδια μικροσκοπικά,μοιάζανε απ'αυτά που σκαρώνουν τα παιδάκια της φτωχολογιάς, καλύβες με κουτιά από σπίρτα. Τ'αγαπούσε. Του έδιναν κάτι από την ρομαντικήν απόλαυση, την άκαρδη, του περιηγητή. Τα κοίταζε με το εκτιμητικό μάτι του συλλέχτη, ψαχουλεύοντας αδηφάγα τη γραφική τους θωριά, ποτισμένος από αργόσχολη διάθεση φιλολογίας.”